Mieczysław Kuchar

Mieczysław Kuchar

Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia lub 13 października 1902 Lwów
Data i miejsce śmierci	13 maja 1939 Kałusz
Wzrost	174 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1918–1924 Pogoń Lwów 17 (0)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Mieczysław Marian Kuchar (ur. 11 sierpnia lub 13 października 1902 we Lwowie, zm. 13 maja 1939 w Kałuszu) – polski piłkarz, bramkarz, oficer Wojska Polskiego, działacz sportowy.

Nagrobek Mieczysława Kuchara

Życiorys

Mieczysław Marian Kuchar^[1] urodził się 11 sierpnia lub 13 października 1902^[2] w rodzinie pochodzenia węgierskiego jako syn Ludwika (zm. 1917) i Ludwiki z domu Drzewieckiej^[3][4]. Ojciec był przemysłowcem i został sponsorem klubu LKS Pogoń Lwów. Braćmi Władysława Kuchara byli również wszechstronni sportowcy (związani z klubem Pogoni Lwów, w tym z sekcją piłki nożnej) i oficerowie rezerwy artylerii Wojska Polskiego: Tadeusz (1891-1966, trener i działacz sportowy, kapitan), Władysław (1895–1983, sportowiec, działacz sportowy, oficer Wojska Polskiego), Wacław (1897-1981, olimpijczyk, porucznik). Jego rodzeństwem byli również: Kazimiera (1899-1981, o mężu Chodkiewicz), Karol (1892-1960), Kinga (ur., zm. 1894), Zbigniew (1905-1945, także hokeista Pogoni^[5])^[6][7].

Mieczysław Kuchar grał na pozycji bramkarza w pierwszej drużynie sekcji piłkarskiej Pogoni w latach 1918-1924^[7]. Zazwyczaj pełnił rolę rezerwowego. Rozegrał 17 spotkań o mistrzostwo Polski. Był w składzie Pogoni w mistrzowskich sezonach 1922 i 1923. Ponadto występował w reprezentacji miasta Lwowa^[7].

U kresu I wojny światowej brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej^[7]. W Wojsku Polskim został mianowanym na stopień podporucznika rezerwy artylerii ze starszeństwem z 1 lipca 1925^[2][7]. W 1934 był oficerem rezerwy 5 pułku artylerii lekkiej ze Lwowa pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kałusz Miasto^[8].

Ze Lwowa przeniósł się do Kałusza i tam był organizatorem życia sportowego w tym mieście^[7]. Zawodowo pracował jako urzędnik miejscowego TESP (Towarzystwo Eksploatacji Soli Potasowych)^[7].

Był żonaty, miał syna (ur. ok. 1932)^[7]. Zmarł po długiej chorobie (gruźlica) 13 maja 1939 w Kałuszu. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa 16 maja 1939^[7].

Odznaczenia

• Medal Niepodległości (19 grudnia 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[9]
• Krzyż Obrony Lwowa^[7]
• Odznaka Honorowa „Orlęta”^[7]

Przypisy

1. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 144, 617.
2. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 144.
3. Jacek Bryl. Kolebka – zapomniana?. „Biuletyn”. Nr 41, s. 27-30, Czerwiec 1981. Koło Lwowian w Londynie. 
4. Jarosław Barczyk: Z historii polskiego sportu - postać Wacława Kuchara. profesor.pl. [dostęp 2015-11-19].
5. Hokejowe Mistrzostwa Polski. „Stadjon”. 1, s. 6, 3 stycznia 1928. 
6. Ludwik Kuchar. geni.com. [dostęp 2015-11-19].
7. Śp. Mieczysław Kuchar. „Miesięczny Biuletyn Sportowy”. Nr 5-6, s. 8, 27 maja 1939. 
8. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 617.
9. M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
• Andrzej Gowarzewski: Kolekcja klubów. Tom 4 - Lwów i Wilno w ekstraklasie, Katowice 1997.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Katowice 2016.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 9265158792862739040009
• PLWABN: 9811345865705606