Michał Cichocki

Michał Cichocki
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

wrzesień 1770
Warszawa

Data i miejsce śmierci

5 maja 1828
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1785–1815

Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Stanowiska

dowódca 9 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego i 4 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego

Główne wojny i bitwy

Wojna polsko-rosyjska 1792
Bitwa pod Dubienką
Insurekcja kościuszkowska
Inwazja na Rosję (1812)

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)

Michał Mikołaj Cichocki (ur. we wrześniu 1770 w Warszawie, zm. 5 maja 1828 w Warszawie) – generał brygady Armii Księstwa Warszawskiego.

Życiorys

Syn Stanisława Augusta Poniatowskiego i Magdaleny Agnieszki Lubomirskiej. Ukończył Korpus Kadetów i od 1785 służył w artylerii koronnej. W stopniu porucznika i kapitana brał udział w wojnie 1792 z Rosją. Odznaczył się w bitwie pod Dubienką. W 1793 podał się do dymisji. W 1794 powrócił do służby po wybuchu insurekcji kościuszkowskiej. Oficer sztabu gen. S. Mokronowskiego, doszedł do stopnia pułkownika. Po upadku insurekcji pozostał poza wojskiem. Mieszkał w Warszawie.

Od 1806 służył w Ministerstwie Wojny Księstwa Warszawskiego. W 1809 komendant placu w Lublinie, potem dowódca 9 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego. Walczył w Hiszpanii w ramach interwencji francuskiej. Wraz z Dywizją Księstwa Warszawskiego wraca z Hiszpanii i brał udział w drugiej wojnie polskiej roku 1812 w Rosji. Osłaniał z pułkiem przeprawę na Berezynie. Tamże ranny 28 listopada 1812. W 1813 bronił Szpandawy w trakcie kampanii wiosennej.

18 czerwca 1813 mianowany pułkownikiem 4 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego[1] po wcieleniu resztek pułków 7 Piechoty Księstwa Warszawskiego i 9 Piechoty Księstwa Warszawskiego do najsilniejszego wówczas 4 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego, 16 października 1813 pod Lipskiem ranny[1]. Dowództwo pułku przejął mjr Ignacy Dobrogoyski[2]. Awansowany na generała. Po zakończeniu wojen napoleońskich wrócił do kraju.

Od 1815 dowódca 3 Brygady Piechoty Armii Królestwa Polskiego.

Działalność wolnomularska

Do wolnomularstwa został przyjęty w 1801 w loży Zum goldenen Leuchter (Grosse Landesloge der Freimaurer von Deutschland w Berlinie) w Warszawie. Od 25 maja 1805 był członkiem loży Świątynia Mądrości, później, w stopniu 4., loży Saint Jean de Jérusalem (Wielki Wschód Francji) w Nancy, w 1815 – członkiem zamiejscowym. W Warszawie należał do loży Bracia Polacy Zjednoczeni, następnie do loży Jedność Słowiańska (obie Wielki Wschód Polski), w 1821 miał 6. stopień wtajemniczenia[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d S. Kirkor, „Pod Sztandarami...”, s. 101.
  2. ↑ A. Ziółkowski, Polskie formacje wojskowe..., s. 77.
  3. ↑ Ludwik Hass, Wolnomularze polscy w lożach Zachodu: dwie pierwsze dekady XIX wieku, w: „Ars Regia” 7/8, 13/14, 1998–1999, s. 147.
  4. ↑ a b c Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa 2018, s. 147.
  5. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006, s. 221.

Bibliografia

  • Władysław Rębalski: Cichocki Michał Mikołaj. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 4: Chwalczewski Jerzy – Dąbrowski Ignacy. Kraków: PAU, 1938, s. 22–23. (Reprint wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1989, ISBN 83-04-03291-0).
  • H.P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, wyd.: Oficyna Wydawnicza Ajaks, Pruszków 1998
  • Stanisław Kirkor Pod sztandarami Napoleona, wyd. Ofcyna poetów i malarzy, Londyn 1982
  • Andrzej Ziółkowski Polskie formacje wojskowe epoki napoleońskiej w malarstwie Jana Chełmińskiego, wyd. Fundacja Pułku 4. piechoty Księstwa Warszawskiego, Rogów 2008.
  • Metryka zgonu parafii Św. Jana w Warszawie nr 288 z 1828 r.

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!