Swoją karierę aktorską rozpoczął w 1956 od występu w przedstawieniu The Yellow Jacket. W 1959 zadebiutował na scenie West End w spektaklu szekspirowskimHamlet. Po ukończeniu studiów na wydziale języka angielskiego na Uniwersytecie Oksfordzkim w Oksfordzie w 1964, odbył podróż z londyńskim National Youth Theatre i występował z w zespole dramatycznym Oxford University Dramatic Society i University College Players, a następnie ze szkockim Repertory Theatre w Dundee i londyńskim Royal National Theatre w sztuce Williama SzekspiraWiele hałasu o nic (1965) w reżyserii Franco Zeffirelliego[5].
W kinie zadebiutował w holenderskim melodramacie Konfesje par miłosnych (Liefdesbekentenissen, 1967) oraz w adaptacjach szekspirowskich Franco Zeffirelliego – Poskromienie złośnicy (The Taming of the Shrew, 1967) z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem w niewielkiej roli Lucencja i Romeo i Julia (Romeo and Juliet, 1968])[6] jako Tybalt, krewny pani Capuleti. Zabłysnął rolą Jolyona w miniserialuBBCSaga rodu Forsyte’ów (The Forsyte Saga, 1967). Następnie został obsadzony w roli pełnego chęci do życia studenta Williama, który ginie w wypadku samochodowym w dramacie kryminalnym Wypadek (Accident, 1967). Oczarował publiczność i krytyków kreacją nieśmiałego smutnego nauczyciela języka angielskiego o homoseksualnych skłonnościach, obserwującego dekadencki Berlin w musicalu Boba FosseKabaret (Cabaret, 1972). Jego nieco chłopięca uroda sprawiła, że najchętniej obsadzano go w rolach nieco landrynkowatych kochanków lub romantycznych awanturników. Arcydziełem tego typu aktorstwa była postać sympatycznego acz niezbyt rozgarniętego D’Artagnana, najpierw działającego, później myślącego, zagrana została na granicy pastiszu w happeningowej ekranizacji Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1973) i sequelachCzterej muszkieterowie (The Four Musketeers, 1974), Powrót muszkieterów (The Return of the Musketeers, 1989) i telefilmie Muszkieterka (La Femme Musketeer, 2004).
Jako młody hrabia Andrenyi był jednym z ekscentrycznych pasażerów pociągu i jednym z uczestników zbiorowego morderstwa popełnionego w czasie podróży w adaptacji powieści Agathy ChristieMorderstwo w Orient Expressie (Murder on the Orient Express, 1974). W komedii przygodowej Ostatni film o Legii Cudzoziemskiej (The Last Remake of Beau Geste, 1977) wystąpił jako jeden z braci bliźniaków, którzy przeżywają nieprawdopodobne komediowe przygody, dochodząc do życiowej i klasowej emancypacji. Jest aktorem wszechstronnym, o czym świadczy rola Jana Chrzciciela w biblijnym miniserialu Franco ZeffirelliegoJezus z Nazaretu (Jesus of Nazareth, 1977) czy postać zagubionego polskiego artysty-emiganta w dramacie Jerzego SkolimowskiegoSukces jest najlepszą zemstą (Success Is the Best Revenge, 1984).
Na małym ekranie był archeologiem w miniserialu Tajemnica Sahary (Il Segreto del Sahara, 1987), bogatym producentem szampana w ekranizacji bestsellerowej powieści Judith KrantzCBSPóki się znów nie spotkamy (Till We Meet Again, 1989), tajemniczym szpiegiem w dramacie telewizyjnym W upalny dzień (The Heat of the Day, 1989) i iście królewskim królem Karolem II w przygodowym Dama i rozbójnik (The Lady and the Highwayman, 1989). Za rolę Colina Rhome’a w serialu Los (The Lot, 2001) zdobył nominację do nagrody Emmy.
W 2002 roku odebrał nagrodę na czeskim Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach. We wrześniu 2007 roku pojawił się jako gość specjalny w programie rozrywkowym TVP1Przebojowa noc i zaśpiewał w duecie z Nataszą Urbańską piosenkę pt. Money, money, money... pochodzącą z filmu muzycznego Boba FosseKabaret. Był narratorem zrealizowanego w latach 2007–2008 fabularyzowanego dokumentu Świadectwo poświęconego Janowi Pawłowi II.
27 marca 1968 poślubił fotografkę Patricię McCallum[7]. W 2013 u Yorka zdiagnozowano rzadką i potencjalnie śmiertelną chorobę, amyloidozę (skrobiawicę)[8]. Lekarze myśleli początkowo o raku kości. W 2012 przeszedł przeszczep komórek macierzystych, które złagodziły objawy[9][10].
Filmografia
Filmy fabularne
1967: Konfesje par miłosnych (Liefdesbekentenissen) jako Peter