Był synem Stanisława i Janiny Sumińskich. Jego ojciec był doktorem zoologii, światowej sławy specjalistą od ważek. Prowadził zajęcia w gimnazjum i na uniwersytecie, gdzie miał służbowe mieszkanie, w którym urodził się Michał Sumiński[3]. W czasie I wojny światowej, gdy miał 1,5 roku, zmarła jego matka i wychowywały go dalej babcia Helena Sumińska i ciotka Janiszewska w 300-hektarowym majątku Leśniewo koło Ciechanowa[1]. W wieku lat 10 dostał od ojca pierwszą strzelbę[3], a w wieku lat 13 przeniósł się na stałe do ojca do Warszawy na dalszą naukę[1].
W czasie II wojny światowej działał w ruchu oporu[4]. W 1943 był uwięziony na Pawiaku. Od kwietnia 1943 do stycznia 1945 był więźniem w obozie w Oświęcimiu (nr obozowy 119464), następnie (do maja 1945) więźniem obozu w Mauthausen-Gusen (więzień nr 117307), skąd 5 maja 1945 wyzwoliła go armia amerykańska[4]. Przebywał potem krótko w Ebensee, gdzie pracował jako buchalter.
Od lipca 1945 do sierpnia 1946 pracował w Pomorskiej Spółce Rybackiej w Bydgoszczy, gdzie zajmował się sprawami mieszkalno-socjalnymi rybaków przybywających na Ziemie Zachodnie. Od sierpnia 1946 do 1949 pracował w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej w Warszawie, gdzie pełnił funkcję Głównego Inspektora Wychowania Morskiego. Od 1947 przez kilka lat był też kapitanem jachtu Ligi Morskiej „Generał Zaruski”[5]. Od 1949 do 1950 był głównym inspektorem wyszkolenia morskiego w Komendzie Głównej POSP. Od 1950 do 1955 zajmował się pracą literacką. Od 1955 do 1958 był kierownikiem działu i zastępcą redaktora naczelnego Rozgłośni „Kraj”. Od 1958 pracował w Polskim Radiu (za kierowanie Redakcją programu zagranicznego „Dla tych, co na morzu” został laureatem Złotego Mikrofonu), a następnie w Telewizji Polskiej, gdzie był (między innymi) kierownikiem redakcji reportaży Redakcji Naczelnej Audycji dla Polaków za Granicą.
Od dziesiątego roku życia był zapalonym myśliwym[6]. Był autorem popularnego[7] w latach 70. i 80. programu telewizyjnego dla młodzieży „Zwierzyniec”. Jako gospodarz, w stroju leśniczego, opowiadał o życiu i tajemnicach leśnych, popularyzując zagadnienia przyrodnicze[6]. Prowadził także spotkania w szkołach o tej tematyce.
