Ten artykuł dotyczy zespołu cech melodii. Zobacz też: melodyka – instrument muzyczny.
Melodyka – element dzieła muzycznego, porządkujący następstwo dźwięków. Też: zespół cech melodii charakterystycznych dla danego stylu, epoki, grupy kompozytorów, np. melodyka barokowa, melodyka w utworach Fryderyka Chopina.
Melodykę dzieli się na – wokalną (przewaga sekund, ograniczona ruchliwość) i instrumentalną (większe zróżnicowanie interwałowe).
Ze względu na charakter melodii wyróżnia się melodykę:
Ze względu na kierunek gry wyróżnia się melodykę:
- wznoszącą – melodia rozwija się do góry
- opadającą – melodia rozwija się w dół
- łukową – melodia wznosi się i opada (bądź odwrotnie)
- falującą – melodia na przemian wznosi się i opada wiele razy
- opartą na repetycjach dźwięku (tremolo)
Prócz tego mamy jeszcze melodykę:
- diatoniczną – poruszającą się po dźwiękach danych dla określonej skali
- chromatyczną – w której pojawiają się dźwięki obce dla skali
Ze względu na rodzaj śpiewu można wyodrębnić melodykę:
Bibliografia
- Danuta Wójcik, Nauka o muzyce, Musica Iagellonica, Kraków, 2006 ISBN 83-7099-104-1.
- DanutaD. Wójcik DanutaD., ABC form muzycznych, Kraków: Musica Iagellonica, 1999, ISBN 83-7099-085-1, OCLC 751535593 . Brak numerów stron w książce
- Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, PWM, Kraków, 2008 ISBN 978-83-224-0461-4.