Matsuyama

Matsuyama

Nazwa japońska Kanji 松山市 Transkrypcja Hepburna Matsuyama-shi
Widok na miasto z wieży zamkowej
Herb Flaga
Państwo	Japonia
Prefektura	Ehime
Wyspa	Sikoku
Region	Sikoku
Burmistrz	Katsuhito Noshi
Powierzchnia	429,06 km²
Populacja (2015.10.01) • liczba ludności • gęstość	515 092 1199,6 os./km²
Symbole japońskie
Drzewo	kamelia
Położenie na mapie Ehime Matsuyama
Położenie na mapie Japonii Matsuyama
33°50′N 132°43′E
Strona internetowa

Matsuyama (jap. 松山市 Matsuyama-shi) – miasto i port w Japonii, w zachodniej części wyspy Sikoku (Shikoku). Stolica prefektury Ehime i największe miasto Shikoku^[1].

Zamek

W centrum miasta znajduje się piękny, oryginalny zamek (Matsuyama-jō). Z punktu widokowego na wzgórzu zamkowym roztacza się widok na miasto i Morze Wewnętrzne (Seto-naikai, dosł. Wewnętrzne Morze Cieśnin)^[1].

Zamek Matsuyama jest jednym z dwunastu „oryginalnych zamków”, czyli tych, które przetrwały erę postfeudalną od 1868 roku w stanie nienaruszonym. Jest to również jeden z najbardziej złożonych i interesujących zamków w kraju. Znajduje się na stromym wzgórzu Katsu-yama w centrum miasta. Na terenie zamku rośnie około dwustu drzew wiśniowych (sakura)^[2].

Zamek Matsuyama został zbudowany w latach 1602–1628. W 1635 roku został przydzielony gałęzi rodziny Matsudaira, spokrewnionej z rządzącym krajem rodem Tokugawa i pozostawał w ich rękach do końca epoki feudalnej. Obecna trzypiętrowa wieża zamkowa została zbudowana w 1820 roku po tym, jak oryginalna pięciopiętrowa wieża została zniszczona przez piorun^[2].

Zamek stanowi doskonały przykład zamku feudalnego. Wewnętrzna cytadela centralna (honmaru) znajduje się na szczycie wzgórza, do którego prowadzi wiele bram, a główna baszta jest jedną z nielicznych w kraju, które mają skrzydła. Kompleks obejmuje również drugorzędną twierdzę i wiele wieżyczek, które nadają zamkowi imponujący wygląd i czynią go interesującym do zwiedzania, tym bardziej, że kolej linowa i wyciąg krzesełkowy sprawiają, że jest on łatwo dostępny^[2].

Dōgo-onsen Honkan

Charyzmatyczna łaźnia publiczna (sentō)^[a] – symbol i główna atrakcja miasta – została zbudowana w 1894 roku, w okresie Meiji. Drewniane wnętrze jest labiryntem schodów, przejść i pomieszczeń. Obiekt ten był inspiracją dla licznie nagradzanego filmu animowanego Spirited Away: W krainie bogów w reżyserii Hayao Miyazakiego^[3].

Specjalna część Honkan, zwana Yushinden, została zbudowana i przeznaczona na wizytę rodziny cesarskiej w 1899 roku. Goście z odpowiednim biletem mogą wziąć udział w krótkiej wycieczce z przewodnikiem po Yushinden i zobaczyć obiekty zarezerwowane dla odwiedzających cesarzy. Należą do nich bogato zdobione pomieszczenia z kasetonowym sufitem oraz łazienka i toaleta do wyłącznego użytku cesarza. Od 1952 roku żaden z cesarzy nie korzystał z Yushinden^[3].

Na drugim piętrze znajduje się niewielka wystawa historycznych dokumentów związanych z łaźnią. Można m.in. zobaczyć niektóre obrazy i posągi czapli, związane z legendą, w której zraniona noga białej czapli została uleczona przez lokalne wody^[3].

Ishite-ji

Świątynia ta – usytuowana w pobliżu ww. łaźni – jest najsłynniejszą w mieście. Jest to jednocześnie numer 51 z 88 świątyń na szlaku pielgrzymkowym po wyspie Shikoku. Pielgrzymi ubrani na biało są częstym widokiem w tej dużej świątyni^[4].

Nazwa Ishite-ji oznacza „świątynię kamiennej dłoni”. Odnosi się to do lokalnej legendy, w której pewien arystokrata mocno trzymał kamień w dłoni na łożu śmierci po bezskutecznym poszukiwaniu uczonego mnicha, Kōbō Daishi (774–835), ale odrodził się w następnym wcieleniu z wciąż trzymanym kamieniem w dłoni^[4].

Świątynia słynie również z bramy Niō-mon, która jest skarbem narodowym. Główna sala i pagoda są również uważane za ważne obiekty kulturowe, a wszystkie te budowle reprezentują typowy styl architektoniczny okresu Kamakura (1192–1333)^[4].

W Ishite-ji znajduje się wewnętrzna świątynia, usytuowana za jaskinią za głównym pawilonem. Słabo oświetlona jaskinia ma około 200 metrów długości i sama w sobie jest niezwykła, rozgałęzia się w dwóch kierunkach i mieści wiele buddyjskich posągów, rzeźb i rysunków. Zwiedzający, którzy wyjdą z jaskini i przejdą przez ulicę, dotrą do wewnętrznego terenu świątyni, na którym znajduje się duża sala w kształcie złotej kopuły. Budynek i posągi tutaj odzwierciedlają inny, nieco osobliwy styl, niż te na głównym terenie. W szczególności rzeźby i rysunki historycznego Buddy zredukowanego do kości, tuż przed osiągnięciem oświecenia, pozostawiają głębokie wrażenie. Ogromny posąg Kōbō Daishi (Kūkai), słynnej postaci japońskiego buddyzmu, stoi na szczycie zalesionego wzgórza ponad świątynią^[4].

Powieść

Miasto słynie również z tego, że jest miejscem akcji popularnej powieści humorystycznej autorstwa Sōseki Natsume (1867–1916) zatytułowanej „Botchan” (Panicz, 1906)^[b], należącej do lektur szkolnych. Powieść opisuje Matsuyamę podczas restauracji Meiji. Powieść Natsume pomogła rozsławić miasto w całej Japonii. Jedną z głównych atrakcji Matsuyamy jest jedna z najstarszych łaźni publicznych o nazwie Dōgo-onsen z gorącymi źródłami, często wymieniana w „Botchan”^[1][5].

Galeria

• 
  Świątynia buddyjska Ishite-ji (2022)
• 
  Zamek Matsuyama (2014)
• 
  Dōgo-onsen Honkan (główny budynek słynnej łaźni publicznej, 2014)

Ludzie związani z Matsuyamą

Uwagi

1. W 2019 r. rozpoczęto prace remontowe, które będą trwać 6 lat (do grudnia 2024). W tym czasie dla zwiedzających pozostają dwie małe łaźnie na pierwszym piętrze (po jednej dla każdej płci), podczas gdy reszta budynku, w tym część wypoczynkowa na drugim i trzecim piętrze, zostaje zamknięta. Niektóre części budynku zostaną przykryte rusztowaniami; jednak niektóre boki budynku będą wolne od rusztowań, aby zmniejszyć negatywny wpływ na turystykę.
2. „Panicz” → powieść ukazała się w języku polskim w 2013 roku, w tłumaczeniu Bożeny Murakami.

Przypisy

1. Matsuyam. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
2. Matsuyama Castle. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
3. Dogo Onsen Honkan. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
4. Ishiteji Temple. japan-guide.com, 2023. [dostęp 2023-02-01]. (ang.).
5. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 321. ISBN 978-83-01-17214-5.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona miasta (jap.)

Kontrola autorytatywna (miasto-rdzeń Japonii):

• ISNI: 0000000404051446
• VIAF: 159454620
• LCCN: n81042575
• GND: 1051947-6
• NDL: 00263620
• NKC: ge689259
• CiNii: DA0103682X
• J9U: 987007557205305171

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: place/Matsuyama
• БРЭ: 2195933
• Hrvatska enciklopedija: 39503