Maryna – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. W Polsce jest także stosowane jako przekształcenie imienia Maria.
Imię Maryna jest żeńskim odpowiednikiem imienia Maryn, w Polsce niezwykle rzadkim[1][2] (w 1994 roku nosiła je jedna osoba[3], w roku 2001 – 203 osoby, zaś w wariancie Marina – 362[2]). Imię to wywodzi się od imienia łac. Marinus, a to z kolei powstało z przymiotnika łac. marinus („morski”)[1][2]. Imię Maryna – rozumiane jako żeński odpowiednik imienia Maryn – poświadczone jest w Polsce już w XV wieku (najwcześniej w 1443 roku)[1][2]. Zdrobnienie od niego brzmi Marynia[1]. Marina to cudzoziemski wariant imienia Maryna; trudno powiedzieć, skąd przybyło do Polski, z uwagi na podobną formę w prawie wszystkich językach europejskich[2].
Maryna imieniny obchodzi: 3 marca[1][2].
W Polsce imię to jest kojarzone jako przekształcona forma imienia Maria[4], pierwotnie jako jego zdrobnienie, choć w czasach współczesnych ma już charakter neutralny (w gwarach nawet niekiedy pejoratywny)[1][2].
Odpowiedniki w innych językach
- angielski: Marina[1][2]
- białoruski: Марына (Maryna)[1]
- bułgarski: Марина (Marina), Маринка (Marinka)[1]
- czeski: Marina[1]
- duński: Marina, Maren, Marne[1]
- francuski: Marina[1][2]
- hiszpański: Marina[1][2]
- litewski: Marina, Marynė[1]
- łacina: Marina[1][2]
- macedoński: Маринка (Marinka)[1]
- niderlandzki: Marina[1]
- niemiecki: Marina[1][2], Marine[2]
- norweski: Marina, Maren[1]
- portugalski: Marinka[1]
- rosyjski: Марина (Marina)[1][2]
- rumuński: Marina[1]
- słowacki: Marina[1]
- słoweński: Marina, Marinka[1]
- ukraiński: Марина (Maryna)[1]
- węgierski: Marina[1]
- włoski: Marina[1][2]
Znane osoby noszące imię Maryna
Zobacz też
Przypisy
