Była najstarszym dzieckiem landgrafa Hesji-KasselKarola i jego żony księżniczki duńskiej Luizy. 31 lipca 1790 w zamku Gottorp w Szlezwiku poślubiła następcę tronu Danii, późniejszego króla Fryderyka VI, z którym znała się już od dawna. Na tron wstąpiła wraz z mężem po śmierci teścia króla Chrystiana VII 13 marca 1808. Wraz z mężem została koronowana w kaplicy zamku Frederiksborg w Hillerød w 1815.
Na początku panowania nie była popularna. Późno nauczyła się duńskiego i nie był to nigdy jej ulubiony język. Na starość skomentowała to w następujących słowach: „Jak jest się szlachetnym człowiekiem, to chyba wszystko jedno czy jest się Niemcem czy Duńczykiem?”[1].
Królowa była bardzo pobożna. Po ośmiu porodach z własnej inicjatywy zakończyła pożycie ze swoim mężem, który znalazł pocieszenie w ramionach innych kobiet. Z jedną z nich, oficjalną królewską metresą pułkownikową Frederikke Dannemand, królowa spotkała się po śmierci króla. Wtedy padły znamienne słowa: „Obie straciłyśmy tak wiele”[1].
W sprawach politycznych Maria Zofia przeciwna była niefortunnemu sojuszowi Danii z Napoleonem, co spowodowało spadek jej popularności. Popularność tę odzyskała po zakończeniu wojen napoleońskich, które na Danię, sojuszniczkę Napoleona, sprowadziły same nieszczęścia.
W latach 1814–1815, gdy król uczestniczył w Kongresie wiedeńskim sprawowała regencję. Para miała ośmioro dzieci, z których przeżyła tylko dwójka:
↑ abRikke Agnete Olsen: Kongerækken, Kopenhaga 2005, s. 180.
↑H.F. Grandjean: De Kgl. Danske Ridderordener. Personalhistorisk festskrift. Kopenhaga: 1903, s. 118. (duń.).
Bibliografia
KayK.NielsenKayK., Danmarks kongelige familier i 1000 år, IbI.Askholm, wyd. 1. udg., 1. opl, [Rødovre]: Askholm, 2007, ISBN 978-87-91679-09-4, OCLC254232649. Brak numerów stron w książce