Maria Anna Bawarska
|
arcyksiężna Austrii
|
Okres
|
od 26 sierpnia 1571 do 10 lipca 1590
|
Jako żona
|
Karola Styryjskiego
|
Dane biograficzne
|
Dynastia
|
Wittelsbachowie
|
Data i miejsce urodzenia
|
21 marca 1551 Monachium
|
Data i miejsce śmierci
|
29 kwietnia 1608 Graz
|
|
Ojciec
|
Albrecht V Bawarski
|
Matka
|
Anna Habsburżanka
|
|
Mąż
|
Karol Styryjski
|
Dzieci
|
Ferdynand, Anna, Maria Krystyna, Katarzyna Renata, Elżbieta, Ferdynand II, Karol, Gregoria Maksymiliana, Eleonora, Maksymilian Ernest, Małgorzata, Leopold V, Konstancja, Maria Magdalena, Karol
|
|
Maria Anna Bawarska (ur. 21 marca 1551 w Monachium, zm. 29 kwietnia 1608 w Grazu) – księżniczka bawarska, arcyksiężna austriacka.
Życiorys
Maria była najstarszą córką księcia Albrechta V Bawarskiego i Anny Habsburżanki. Jej dziadkami byli: Wilhelm Wittelsbach książę Bawarii, i Maria księżniczka badeńska oraz Ferdynand I Habsburg cesarz rzymski i Anna Jagiellonka, królewna czeska i węgierska. Otrzymała staranne wykształcenie. Maria Wittelsbach była gorliwą katoliczką i wspierała kontrreformację. Planowano wydać ją za Jana Zygmunta Zapolyję, jednak poślubiła swojego wuja Karola Styryjskiego (brata jej matki Anny).
Ślub odbył się 26 sierpnia 1571 w Wiedniu. Z tego małżeństwa pochodziło 15 dzieci:
- Ferdynand (1572),
- Anna (1573–1598) – żona króla Polski i Szwecji Zygmunta III,
- Maria Krystyna (1574–1621) – żona Zygmunta Batorego księcia Siedmiogrodu,
- Katarzyna Renata (1576–1595),
- Elżbieta (1577–1586),
- Ferdynand II (1578–1637) – cesarz rzymsko-niemiecki,
- Karol (1579–1580),
- Gregoria Maksymiliana (1581-1597),
- Eleonora (1582–1620),
- Maksymilian Ernest (1583–1616),
- Małgorzata (1584–1611) – żona króla Hiszpanii i Portugalii Filipa III Habsburga,
- Leopold V (1586–1632) – książę Tyrolu,
- Konstancja (1588–1631) – druga żona króla Polski i Szwecji Zygmunta III,
- Maria Magdalena (1589–1631) – żona księcia Toskanii Cosimo II de’ Medici,
- Karol (1590–1624) – biskup Wrocławia, wielki mistrz zakonu krzyżackiego.
Bibliografia
- Brigitte Hamannová, Habsburkové. Životopisná encyklopedie, Praga 1996, s. 265.