Od 1964 roku wspinał się w Tatrach, w 1966 roku został instruktorem taternictwa, w 1974 roku również instruktorem alpinizmu w Alpach Szwajcarskich[5].
Brał udział w wyprawach alpinistycznych na Alaskę, do Peru, Afghanistanu, Nowej Zelandii, w góry Pamir i Himalaje.
Wraz z Maciejem Kozłowskim i Andrzejem Paulo wszedł po raz pierwszy w historii wschodnim filarem na Brudgommen[6] w masywie Trolltindane w Norwegii[5].
Dokonał pierwszego polskiego wejścia na Denali (wówczas Mount McKinley) w 1970 roku[3] wraz z Austriakiem Franzem[5]. W 1972 roku zespół Głogoczowskiego wszedł północno-zachodnią granią na północny szczyt Huascaránu (Huascarán Norte) jako pierwszy, jednocześnie było to piąte zdobycie tego szczytu w historii[7].
W 1989 roku był jednym ze zwycięzców I edycji Memoriału Strzeleckiego[8].
The not too divine comedy Chêne-Bourg, nakładem autora (Ed. Samizdat), 1974
Etos bezmyślności. Wybór esejów naukowych i satyrycznych z paryskiej Kultury, „Aneksu”, Twórczości, Polityki, oraz innych, szkodliwych dla „dobrze myślących” obywateli..., Lewiatan, Kraków, 1991
Jak „Janosik & Co.” prywatyzował Bank Światowy, a także list otwarty do Adama Michnika oraz inne teksty post-solidarnościowe (zbiór esejów), Kraków, 1992
Atrapy oraz paradoksy nowoczesnej biologii, M.G., Kraków, 1993
Wojna Bogów. Helios – Światowid kontra Jahwe – Hefajstos (esej religioznawczy, tłumaczenie słowackie pt. Vojna bohov, Nowy Celsus, Krakov 2003), Nowy Celsus, Kraków, 1996
„Antyzoologiczna” filozofia społeczno-polityczna Noama Chomsky’ego (praca doktorska), Editions de Lamarck, Kraków 2002
„Młot na Rozum” liberalnej demokracji – studium dehellenizacji kultury europejskiej. Zbiór esejów filozoficzno-geopolitycznych oraz biblioznawczych z początku XXI wieku, Świadectwo, Bydgoszcz 2007[2][9]
