Przedmiotem badań Marca Augé była z początku kultura ludów Wybrzeża Kości Słoniowej. Z czasem w jego centrum zainteresowań znalazła się problematyka podstaw metodologicznych w badaniach etnologicznych. Od lat 80. poświęcił się antropologii współczesnego miasta. W latach 1985–1995 kierował prestiżową instytucją naukową École des hautes études en sciences sociales.
Koncepcje i publikacje
Augé pracował nad szukaniem nowych obszarów tematycznych dla antropologii kulturowej i jednocześnie poddawał krytyce współczesną amerykańską antropologię postmodernistyczną, która według niego prowadzi do nadmiernej relatywizacji i odrzucenia teorii. W swych pracach wskazywał na korzyści płynące z integracji badań etnologicznych z historiograficznymi.
Nie-miejsca
Augé najlepiej jest znany z koncepcji nie-miejsc (franc. non-lieux), które stanowią opozycyjny biegun tak zwanych miejsc antropologicznych, historycznie zdefiniowanych, określonych w danym miejscu i czasie. Choć nie-miejsca nigdy nie będą całkowite, to one definiują współczesność, podczas gdy dawne miejsca antropologiczne, choć nie ulegają wymazaniu, są wykluczane z nowych „krajobrazów” i stają się ledwie „miejscami pamięci”. Nie-miejsca powstają w czasach supernowoczesności w wyniku krzyżowania się ze sobą ludzi i informacji z odległych od siebie miejsc i środowisk. Augé ma tu na myśli nie tyle nie-miejsca same w sobie, co i relacje osób przebywających w takich miejscach – relacje zarówno w stosunku do siebie nawzajem, jak i w stosunku do tych miejsc. Nie-miejsca istnieją poza tradycyjnie rozumianym czasem i przestrzenią, są „wszędzie takie same” i pozbawione swoistego, lokalnego kolorytu. W nie-miejscach zniwelowaniu ulega różnica pomiędzy tym co bliskie i dalekie a także pomiędzy tym co indywidualne i zbiorowe. Osoby przebywające w nie-miejscu znajdują się wszędzie i nigdzie zarazem. Przykładem takich nie-miejsc są supermarkety, lotniska, wielkie hotele, autostrady[2].
Wybrane prace
1969 – Le rivage alladin (Orstom).
1975 – Théorie du pouvoir et idéologie (Hermann).
1977 – Pouvoirs de vie, pouvoirs de mort (Flammarion)
1979 – Symbole, fonction, histoire: les interrogations de l'anthropologie (Paryż: Hachette, 216 str.)
1982 – Génie du paganisme (Gallimard; przekład polski: Duch pogaństwa, przeł. K. Wakar, Warszawa 2010)
1985 – La Traversée du Luxemburg (Paryż: Hachette)
1986 – Un ethnologue dans le métro (Paryż: Hachette)
1988 – Le Dieu objet (Flammarion).
1989 – Domaines et châteaux (Le Seuil).
1990 – Nkpiti: la rancune et le prohète (razem z J. P. Colleyem; École des Hautes Études en Sciences Sociales).
1992 – Non-lieux (Le Seuil).
1994 – Le Sens des autres (Fayard).
1994 – Pour une anthroplogie des mondes contemporains (Paryż: Aubier).
1997 – La guerre des rêves. Exercices d'ethno-fiction (Le Seuil).
1998 – Les Formes de l'oubli, Éditions Payot et Rivages (Manuels Payot).
↑TimT.CresswellTimT., Place: a short introduction, Short introductions to geography, Malden, MA: Blackwell Pub, 2004, ISBN 978-1-4051-0671-9 [dostęp 2024-11-10]. Brak numerów stron w książce
Informacje biograficzne umieszczone na obwolucie książki Marca Augé pdt. Antropologie současných světů wydanej w wydawnictwie Atlantis, w Brnie, w 1999 roku.
