Czynnie brała udział w przygotowaniach do powstania styczniowego na Białorusi, w czasie walk angażowała się w organizację powstania w majątku Tanwy. Była ochroniarką i sanitariuszką. Dostarczała żywność do oddziałów powstańczych działających w powiatach mińskim i nowogródzkim[2]. Punktem, z którego transportowano prowiant, był dwór w Derewnej. W tym zakresie Malwina współpracowała m.in. ze swoją siostrą Anną[1]. Również w należącym do Malwiny dworze w Wojnowie (k. Lubczy) zorganizowała punkt zaopatrzenia dla powstańców[3].
Malwina została internowana przez Rosjan w Wojnowie, a po zwolnieniu przez dłuższy czas była pod nadzorem policyjnym[2].
Jej mężem był Jan Nargielewicz, w czasie powstania styczniowego pośrednik[1], bibliofil. W 1903 Malwina jako wdowa (mąż zmarł w 1886[4]) podarowała Bibliotece Ossolińskich we Lwowie 3684 dzieł w 8790 woluminach i kilkadziesiąt atlasów pochodzących z biblioteki dworskiej[5]. Mają ekslibris z napisem Nr... Z daru Jana i Malwiny Nargielewiczów (Wojnowo, Litwa)[6]. Malwinie udało się tego dokonać po tym, jak odkupiła bibliotekę z rąk Wróblewskiego, który sobie ją przywłaszczył[1]. Katalogowanie biblioteki ukończono w 1910[7]. Drugą, mniejszą część biblioteki, Nargielewiczowa planowała przekazać bibliotece Towarzystwa Naukowego w Wilnie, gdy budowa jego gmachu zostanie ukończona[8].
W czasie I wojny światowej jej dwór w Wojnowie został zniszczony przez Niemców (murowany dwór spalono, wycięto sady i park). To doświadczenie oraz śmierć siostry Kamili Kotowicz wywołały u Nargielewiczowej chorobę nerwową. Zmarła w lwowskiej klinice[8].
_(4).jpg)
