Malbun jest najdalej na wschód wysuniętą miejscowością w Oberlandzie. Jedyne połączenie z resztą kraju stanowi droga prowadząca do Steg, a następnie tunelem do Triesenberga. Wieś nie ma znaczenia administracyjnego i nie stanowi odrębnej jednostki a jest integralną częścią Triesenberga.
Osada jest położona w malowniczej górskiej rynnie polodowcowej określanej tą samą nazwą, która została wyrzeźbiona przez lokalny lodowiec[1]. Dnem tej doliny płynie strumieńMalbunbach, który uchodzi w miejscowości Steg do rzeki Saminy[1].
Historia
Pierwszymi mieszkańcami doliny Malbun byli Walserowie, którzy osiedlali się tutaj w XIII wieku. Ziemie te należały do mieszkańców Vaduz i Schaan, którzy w 1355 roku oddali w lenno dolinę i górskie łąki Walserom[2]. W 1657 roku tereny te zostały sprzedane mieszkańcom Triesenberga i od tamtej pory są związane z tą gminą. Przez wieki tereny dzisiejszego Malbun były wykorzystywane do wypasania zwierząt, m.in. przez rolników z Triesenberga, którzy zimą wypędzali bydło na teren Malbun[2]. Rolnictwo alpejskie zaczęło zanikać w XIX wieku, a znikło całkowicie w połowie XX wieku. W 1969 odbył się ostatni tradycyjny zimowy spęd bydła.
Od początku XX wieku rozwijała się turystyka w Malbun. W 1908 roku powstał Alpejski Dom Zdrojowy (niem. Alpenkurhaus), który początkowo otwarty był latem, ale od 1934 roku także zimą[3]. Przyjmował on wielu turystów m.in. z Niemiec. W latach 30. XX wieku powstały także pierwsze domy letniskowe[2].
Rozwój turystyki w Malbun przyspieszyła budowa tunelu drogowego łączącego Steg z Triesenbergiem co znacznie ułatwiło dojazd samochodami do osady[4]. W 1954 roku wieś została połączona z elektrownią Samina a co za tym idzie z krajową siecią energetyczną[2]. W 1959 roku droga dojazdowa do Malbun została przystosowana do warunków zimowych i mogła być otwarta przez cały rok[2]. W 1966 powstał pierwszy wodociąg, a dwa lata później miejscowość przyłączono do oczyszczalni ścieków[2].
W latach siedemdziesiątych nastąpił okres największego rozwoju turystyki i sportu na terenie Malbun, który zahamował znacznie w latach osiemdziesiątych. Powstała m.in. szkółka narciarska, liczne sklepy, place zabaw dla dzieci ale także wiele kolejnych domów i mieszkań.
Poważnym problemem osady były lawiny, które niejednokrotnie niszczyły budynki. W 1999 roku lawina uszkodziła cztery domy, a jedenaście zmiotła z powierzchni[2].