Maksymilian Siess urodził się 10 sierpnia 1876 w Kudryńcach jako syn Mateusza (wzgl. Macieja) i Antoniny z domu Marzilewicz[2][3][4][5][6].
Przez 12 lat i 7 miesięcy służył w C. K. Armii[2]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby cywilnej 28 czerwca 1907[2]. Od 1907 do 1911 był asystentem oficjała w urzędzie podatkowym w Wojniłowie przy starostwie c. k. powiatu kałuskiego)[7][8][9][10]. Następnie pracował w urzędzie podatkowym w Rymanowie przy starostwie c. k. powiatu sanockiego, gdzie od 1911 był asystentem oficjała[11], a od około 1912 pełnił stanowisko oficjała podatkowego[12][13][14]. Został zastępcą dyrektora założonego 4 lipca 1918 w Rymanowie i zarejestrowanego 11 stycznia 1919 w Sanoku stowarzyszenia pod nazwą Spółka Hodowców Drobiu[15].
Po zakończeniu I wojny światowej odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej w latach 20. był urzędnikiem Inspektoratu Skarbowego[16], w 1924 zarządca podatkowy[4], na przełomie lat 20./30. pełnił funkcję kierownika (naczelnika) Kasy Skarbowej w Sanoku[17][18]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1924 został uznany przynależnym do gminy Sanok[4]. Pracował jako księgowy w Urzędzie Skarbowym w Sanoku i z tego stanowiska został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 29 lutego 1932[19][20]. Sprawował mandat radnego w Radzie Miejskiej w Sanoku, wybierany w 1924, 1928, 1932, należał do klubu mieszczańskiego[21][22]. Będąc dyrektorem Składnicy Kółek Rolniczych w Rymanowie w 1929 był członkiem zarządu Komunalnej Kasy Oszczędności powiatu sanockiego z siedzibą w Sanoku[23][24]. W 1929 został prezesem oddziału Związku Strzeleckiego w Sanoku[25][26]. W latach 30. był rachmistrzem w zarządzie gminy miasta Sanoka[27][28]. W 1933 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej sanockiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża[27].
Tuż po zakończeniu II wojny światowej jako emerytowany urzędnik skarbowy sprawował stanowisko kierownika administracyjnego Szpitala Powiatowego w Sanoku, jednak wobec fatalnych warunków infrastrukturalnych oraz niekorzystnego stanu własnego zdrowia zrezygnował z pełnionej funkcji, pozostając jedynie odpowiedzialnym za księgowość placówki (został zastąpiony przez Arnolda Andrunika, którego sam wskazał jako swojego następcę)[19].
Grobowiec Siessów w Sanoku
Jego żoną była Maria Franciszka Siess z domu Rak (ur. 30 września 1873 w Krakowie, w 1924 emerytowana nauczycielka, zm. 14 kwietnia 1945 w Sanoku)[4][29]. Od 11 października 1945 Maksymilian Siess był żonaty z Emilią z domu Kwiatkowską (ur. 5 listopada 1883 w Stanisławowie, emerytowana nauczycielka, zm. 12 lipca 1946 w Sanoku)[30][3][31]. Do końca życia zamieszkiwał w Sanoku przy ulicy Dąbrowskiego 24 (obecnie Sobieskiego)[5][6]. Zmarł 12 października 1954 w Sanoku[5][3]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku 14 października 1954 w miejscu uprzednio zakupionym[5][6]. W zachowanym obecnie nagrobku Siessów istnieją tabliczki, według których zostały pochowane Maria Siess z domu Rak oraz Emilia Siess, natomiast miejsce po trzeciej tabliczce (najprawdopodobniej Maksymiliana Siessa) pozostaje puste[32][33].
↑W wydaniach Szematyzmów Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem początkowo, w rocznikach 1908, 1909 figurował pod nazwiskiem „Süss”, a począwszy od roku 1910 pod nazwikiem „Siess”.
↑Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 102, 15 kwietnia 1932.
↑Marek Drwięga. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 40-41, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
.jpg)
a.jpg)
