PROFILBARU.COM

Maksim Woitiul
Максім Вайцюль
	; Maksim Woitiul w Kopciuszku Fredericka Ashtona, 2010
Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1978 ; Mińsk
Zawód, zajęcie	Artysta baletu
Miejsce zamieszkania	Warszawa
Narodowość	białoruska
Edukacja	Państwowa Szkoła Baletowa w Mińsku
Stanowisko	Pierwszy tancerz Polskiego Baletu Narodowego
Pracodawca	Teatr Wielki – Opera Narodowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maksim Woitiul (biał. Максім Вaйцюль; ur. 24 kwietnia 1978 w Mińsku) – białorusko-polski tancerz.

Od 2002 jeden z pierwszych solistów baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, a od 2009 również Polskiego Baletu Narodowego^[1]. W styczniu 2020 został podniesiony do rangi pierwszego tancerza PBN. W 2023 roku zakończył karierę sceniczną i objął obowiązki baletmistrza i pedagoga Polskiego Baletu Narodowego

Kariera artystyczna

Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Mińsku, pod kierunkiem Alaksandra Koladenki. W 1996 rozpoczął pracę w zespole baletowym Narodowego Akademickiego Teatru Wielkiego Opery i Baletu Białorusi w Mińsku. Zatańczył tam m.in. Błękitnego Ptaka w Śpiącej królewnie i Piotra w Postoju kawalerii w klasycznych wersjach Mariusa Petipy, a także Merkucja w Romeo i Julii w choreografii Walentina Jelizariewa i tytułowego Cipollina w balecie Giennadija Majorowa^[1].

W 1998 przeniósł się do Polski i został koryfejem, a krótko potem solistą baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej^[2] pod kierownictwem Emila Wesołowskiego. W sezonie 2001/02 był solistą zespołu The National Ballet of Canada (Narodowego Baletu Kanady) w Toronto. Występował tam m.in. w rolach Romea i Benvolia w Romeo i Julii Johna Cranko i Kamila w Wesołej wdówce Ronalda Hynda. W 2002 powrócił do Warszawy i objął pozycję pierwszego solisty baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Od 2009 jest pierwszym solistą Polskiego Baletu Narodowego^[1] pod dyrekcją Krzysztofa Pastora. Występuje w głównych i solowych partiach w repertuarze tego zespołu, zarówno na obu scenach Teatru Wielkiego, jak również podczas krajowych i zagranicznych występów zespołu. Zapraszany jest na międzynarodowe gale baletowe za granicą. W wolnym czasie pracuje także jako pedagog tańca klasycznego.

Role

Źródło^[1]

Narodowy Akademicki Teatr Wielki Opery i Baletu Białorusi

Błękitny Ptak – Śpiąca królewna, choreografia Marius Petipa
Błazen – Jezioro łabędzie, choreografia Asaf Messerer
Piotr – Postój kawalerii, choreografia Piotr Gusiew
Cipollino – Cipollino, choreografia Gienrich Majorow
Merkucjo – Romeo i Julia, choreografia Walentin Jelizariew

Teatr Wielki – Opera Narodowa

D’Artagnan, Aramis, Atos, Portos i Książę Buckingham – Trzej muszkieterowie, choreografia André Prokovsky
Romeo i Benvolio – Romeo i Julia, choreografia Emil Wesołowski
John – Grek Zorba, choreografia Lorca Massine
Poeta – Fortepianissimo, choreografia Lorca Massine
Książę Désiré – Śpiąca królewna, choreografia Marius Petipa / Jurij Grigorowicz
Książę – Dziadek do orzechów, choreografia Andrzej Glegolski
Poeta – Sylfidy, choreografia Michaił Fokin
Książę Zygfryd i Benno – Jezioro łabędzie, choreografia Irek Muchamiedow
Młody – Harnasie, choreografia Emil Wesołowski
Alter Ego, Książę i Młodzieniec – Czajkowski, misterium życia i śmierci, choreografia Boris Ejfman
Colas – Córka źle strzeżona, choreografia Frederick Ashton
Solor i Złoty Bożek – Bajadera, choreografia Marius Petipa / Natalia Makarowa
Krassus – Spartakus, choreografia Emil Wesołowski
Lenski – Oniegin, choreografia John Cranko
Diabeł – Pan Twardowski, choreografia Gustaw Klauzner
Wronski – Anna Karenina, choreografia Alexei Ratmansky

Polski Balet Narodowy

Tristan – Tristan, choreografia Krzysztof Pastor
Główny solista – Pocałunki, choreografia Emil Wesołowski
Aria 1 i Gawot – In Light and Shadow, choreografia Krzysztof Pastor
Modlitwa – Kurt Weill, choreografia Krzysztof Pastor
Książę i Błazen – Kopciuszek, choreografia Frederick Ashton
Nasz-Silny i Para Naszych – I przejdą deszcze…, choreografia Krzysztof Pastor
Wybraniec – Święto wiosny, choreografia Maurice Béjart
Książę – Dziadek do orzechów i król myszy, choreografia Toer van Schayk i Wayne Eagling
Syn – Syn marnotrawny, choreografia George Balanchine
Kain – Kain i Abel, choreografia Emil Wesołowski
Duet 1 – Century Rolls, choreografia Ashley Page
Duet 1 i Solo – Artifact Suite, choreografia William Forsythe
Demetriusz – Sen nocy letniej, choreografia John Neumeier
Filostrat-Puk – Sen nocy letniej, choreografia John Neumeier
Romeo – Romeo i Julia, choreografia Krzysztof Pastor
Tybalt – Romeo i Julia, choreografia Krzysztof Pastor
Duet 3 – Adagio&Scherzo, choreografia Krzysztof Pastor
Mężczyzna – Powracające fale, choreografia Emil Wesołowski
Basilio – Don Kichot, choreografia Aleksiej Fadiejeczew
Chorąży – Zielony stół, choreografia Kurt Jooss
Hrabia Branicki – Casanova w Warszawie, choreografia Krzysztof Pastor
Le Picq – Casanova w Warszawie, choreografia Krzysztof Pastor
Petruchio – Poskromienie złośnicy, choreografia John Cranko
Ferdinand – Burza, choreografia Krzysztof Pastor
Poeta – Chopiniana, choreografia Michaił Fokin
Solista – Chroma, choreografia Wayne McGregor
Huzar Wołkow – Jezioro łabędzie (z nowym librettem), choreografia Krzysztof Pastor
Gaston Rieux – Dama kameliowa, choreografia John Neumeier
Kawaler des Grieux – Dama kameliowa, choreografia John Neumeier
Dogmatyk – Koncert f-moll Chopina, choreografia Krzysztof Pastor
Papkin – Przypowieść sarmacka wg Zemsty Fredry, choreografia Conrad Drzewiecki / Emil Wesołowski
Mężczyzna – Wesele, choreografia Bronisława Niżyńska / Howard Sayette
Solista – Do Not Go Gentle..., choreografia Krzysztof Pastor
Birbanto – Korsarz, choreografia Marius Petipa / Manuel Legris
Węgierski Oficer 1. – Mayerling, choreografia Kenneth MacMillan
Przyjaciel – Bieguni-Harnasie, choreografia Izadora Weiss
Arthur – Dracula, choreografia Krzysztof Pastor