Madge Dorita Sinclair z d. Walters (ur. 28 kwietnia 1938 w Kingston , zm. 20 grudnia 1995 w Los Angeles ) – jamajska aktorka filmowa , telewizyjna , teatralna i dubbingowa .
Wczesne życie
Madge Dorita Walters urodziła się w Kingston jako córka Herberta i Jeminy Waltersów[1] . Po ukończeniu studiów na Shortwood College for Women pracowała jako nauczycielka , a w 1966 roku wyjechała do Nowego Jorku , gdzie zaczęła grać w Joseph Papp 's Public Theater [1] [2] .
Kariera
Madge Sinclair w 1971 roku wcieliła się w Klitajmestrę w spektaklu pt. Wesele Ifigenii na Festiwalu Szekspirowskim w Nowym Jorku [3] . Debiut filmowy zaliczyła w 1972 roku, gdy wcieliła się w rolę Tibudy w filmie pt. The Witches of Salem: The Horror and the Hope . W 1974 roku wcieliła się w rolę Pani Scott w filmie pt. Conrack , obok Jona Voighta w roli głównej, za co w 1975 roku została nominowana do nagrody NAACP Image Award dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej w filmie fabularnym [3] , w 1975 roku wcieliła się w rolę Leony Hamilton w filmie pt. Cornbread, Earl and Me . W 1977 roku wcieliła się rolę Belli Reynolds, żonę Kunty Kinte (w tej roli John Amos , z którym grała w filmie pt. Książę w Nowym Jorku ) w miniserialu stacji ABC pt. Korzenie (1977 ), za co została nominowana do nagrody dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej w miniserialu lub filmie telewizyjnym 1977 [3] .
W 1978 roku wcieliła się w rolę "Czarnej Wdowy" w filmie pt. Konwój oraz Magde w serialu pt. Dziadek jedzie do Waszyngtonu . W latach 1980–1986 grała rolę pielęgniarki Ernestine Shoop w serialu pt. Trapper John, M.D. , u boku Pernella Robertsa , za co trzykrotnie była nominowana do nagrody Emmy dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu dramatycznym (1983 –1985 ). Krytyk filmowy Donald Bogle pochwalił ją za „zachowanie spokoju i pewności siebie bez względu na narzucony jej scenariusz”. W 1986 roku wcieliła się w rolę kapitan Saratoga w filmie pt. Star Trek IV: Powrót na Ziemię (jako pierwsza kobieta-kapitan statku kosmicznego Gwiezdnej Floty), a w 1988 roku w filmie pt. Książę w Nowym Jorku wraz z Jamesem Earlem Jonesem wcielili się w rolę rodziców głównego bohatera (Królowa Aoleon i Król Jaffe Joffer), Księcia Akeema (w tej roli Eddie Murphy ). Duet grał także w serialu pt. Gabriel's Fire (Sinclair wcieliła się w rolę cesarzowej Josephine, za którą otrzymała nagrodę Emmy dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu dramatycznym 1991 oraz została nominowana do nagrody VQT Awards dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu dramatycznym) oraz w filmie animowanym Disneya pt. Król Lew użyczyli głosu rodziców Simby (Sarabi i Mufasa). Film stał się jednym z najlepiej sprzedających się filmów na VHS w historii.
W 1991 roku zagrała w miniserialu stacji Channel 4 pt. The Orchid House (reż. Horace Ové , na podstawie powieści Phyllisa Shanda Allfreya pod tym samym tytułem ) oraz w 1992 roku w filmie telewizyjnym pt. Jonathan: Chłopiec, którego nikt nie chciał w rolę Faye Lincoln, za którą otrzymała mnóstwo pochwał krytyków. W 1993 roku przyjechała do Londynu , gdzie wystąpiła na deskach Cochrane Theatre w spektaklu pt. Lew Michaela Abbensettsa w reżyserii Horace'a Ové dla Talawa Theatre Company [2] . W 1994 roku zagrała drugoplanową rolę Mary Tower w serialu stacji ABC pt. Ja i chłopcy u boku Steve'a Harveya oraz wcieliła się w rolę kapitan Silva La Forge, matki Geordiego La Forge'a w serialu pt. Star Trek: Następne pokolenie . Ostatnią rolą aktorską była rola Pani Charles w sitcomie pt. Życie jak sen (odcinek pt. Little Orphan Eddie wyemitowano 8 listopada 1995 roku).
Spektakle teatralne
Filmografia
Filmy
Filmy telewizyjne
Seriale
Nagrody
NAACP Image Awards
Nagroda Emmy
VQT Awards
1991 : Gabriel's Fire – nominacja dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu dramatycznym
Odznaczenia
Życie prywatne
Madge Sinclair była dwukrotnie zamężna: pierwszym mężem w latach 1956–1969 był oficer policji Royston Sinclair, z którym miała dwóch synów, natomiast drugim mężem w latach 1982–1995 (do jej śmierci) był aktor Dean Compton [1] [4] .
Śmierć i pogrzeb
Madge Sinclair zmarła 20 grudnia 1995 roku po 13-letniej walce z białaczką [5] . Jej ciało zostało skremowane [4] , natomiast prochy rozrzucono w jej rodzinnym mieście Kingston na Jamajce [6] . W październiku 2000 roku została pośmiertnie odznaczona Orderem Wyróżnienia w stopniu Komandora za zasługi w sztukach performatywnych przez premiera Jamajki Percivala Jamesa Pattersona .
Przypisy
Linki zewnętrzne
1959–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
2021–2030