PROFILBARU.COM

Madeline Kahn
	; Madeline Kahn w 1983
Imię i nazwisko	Madeline Gail Wolfson
Data i miejsce urodzenia	29 września 1942 ; Boston
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1999 ; Nowy Jork
Zawód	aktorka, komiczka, aktorka głosowa, piosenkarka
Współmałżonek	John Hansbury
Lata aktywności	1964–1999
	Multimedia w Wikimedia Commons

Madeline Kahn (właściwie Madeline Gail Wolfson, ur. 29 września 1942 w Bostonie, zm. 3 grudnia 1999 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka, komiczka, aktorka głosowa i piosenkarka. Znana najbardziej z ról komediowych w filmach Petera Bogdanovicha i Mela Brooksa, m.in. No i co, doktorku? (1972), Młody Frankenstein (1974), Lęk wysokości (1977), Historia świata: Część I (1981), a także z ról, za które dostała Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej, jak w filmie Papierowy księżyc (1973) i Płonące siodła (1974).

Życiorys

Kahn urodziła się w Bostonie, jako córka Bernarda B. Wolfsona, producenta odzieży i jego żony, Fredy (z domu Goldberg)^[1]^[2]. Wychowywała się w nieortodoksyjnej rodzinie żydowskiej^[3]. Jej rodzice rozwiedli się, kiedy miała 2 lata, wskutek czego jej matka przeprowadziła się z nią do Nowego Jorku. W 1953, Freda wyszła za mąż za Hillerego Kahna, który później adoptował Madeline. Freda, jej matka, zmieniła swoje imię i nazwisko na Paulę Kehn^[2]. Madeline Kahn miała przyrodnie rodzeństwo – Jeffreya (z małżeństwa matki z Kahnem) i Robyna (z drugiego małżeństwa z Bernardem B. Wolfsonem)^[4].

W październiku 1999 roku, dwa miesiące przed swoją śmiercią, poślubiła Johna Hansbury’ego. Zmarła 3 grudnia 1999 na raka jajnika^[5].

Filmografia

2007 – The Magic 7
1999 – Judy Berlin
1998 – Dawno temu w trawie (A Bug’s Life)
1996 – London Suite
1996 – Tylko z miłości (For Love Alone: The Ivana Trump Story)
1995 – Nixon
1995 – New York News
1994 – Wariackie święta (Mixed Nuts)
1990 – Wesele Betsy (Betsy’s Wedding)
1988 – Sesame Street Special
1987 – Mr. President
1986 – Comic Relief
1986 – My Little Pony: The Movie
1986 – Amerykańska opowieść (An American Tail)
1985 – Trop (Clue)
1984 – Gorący towar (City Heat)
1983 – Oh Madeline
1983 – Żółtobrody (Yellowbeard)
1982 – Slapstick (Slapstick (Of Another Kind))
1981 – Historia świata: Część I (History of the World: Part I)
1980 – Happy Birthday, Gemini
1980 – Wholly Moses!
1980 – Simon
1979 – Wielka wyprawa muppetów (The Muppet Movie)
1978 – Tani detektyw (The Cheap Detective)
1977 – Lęk wysokości (High Anxiety)
1975 – Przygody najsprytniejszego z braci Holmesów (The Adventure of Sherlock Holmes’ Smarter Brother)
1975 – Ostatnia miłość (At Long Last Love)
1974 – Młody Frankenstein (Young Frankenstein)
1974 – Płonące Siodła (Blazing Saddles)
1973 – Papierowy księżyc (Paper Moon)
1972 – Harvey
1972 – No i co, doktorku? (What’s Up, Doc?)

Nagrody

1984 – nominacja do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu telewizyjnym Oh Madeline
1975 – nominacja do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za film Płonące Siodła
1975 – nominacja do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej za film Młody Frankenstein
1974 – nominacja do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za film Papierowy księżyc
1974 – nominacja do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej za film Papierowy księżyc
1973 – nominacja do Złotego Globu dla najbardziej obiecującego debiutu kobiecego za film No i co, doktorku?

Przypisy

↑ Madeline Kahn (1942–1999). Jewish Women’s Archive, 25 marca 2013. (ang.).
↑ ^a ^b William V. Madison: Progress Report 14: When Hiller Met Paula. BILLEVESÉES, 13 czerwca 2012. (ang.).
↑ Michael Specter: AT HOME WITH: Madeline Kahn; Funny? Yes, but Someone’s Got to Be. New York Times, 8 kwietnia 1993. (ang.).
↑ Madeline Kehn Biography. TV Guide. (ang.).
↑ William H. Honan: Madeline Kahn, Comedian Of Film Fame, Dies at 57. New York Times, 4 grudnia 1999. (ang.).

Bibliografia

Madeline Kahn w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

Madeline Kahn w bazie Filmweb

[1] Madeline Kahn (1942–1999). Jewish Women’s Archive, 25 marca 2013. (ang.).

[:0-2] William V. Madison: Progress Report 14: When Hiller Met Paula. BILLEVESÉES, 13 czerwca 2012. (ang.).

[3] Michael Specter: AT HOME WITH: Madeline Kahn; Funny? Yes, but Someone’s Got to Be. New York Times, 8 kwietnia 1993. (ang.).

[4] Madeline Kehn Biography. TV Guide. (ang.).

[5] William H. Honan: Madeline Kahn, Comedian Of Film Fame, Dies at 57. New York Times, 4 grudnia 1999. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]