Urodził się w rodzinie serbskich emigrantów[3], uciekających z Europy do Ameryki przed nazizmem[4]. Ojciec, Borislav Bogdanovich, był malarzem i pianistą[4], a matka, Herma (z domu Robinson), pochodziła z bogatej rodziny austriackichŻydów[4]. Miał starszego brata, który zginął w wypadku w 1938, mając 18 miesięcy, po tym, jak spadł na niego garnek wrzącej zupy, choć Bogdanowich dowiedział się o bracie dopiero w wieku siedmiu lat i nie znał okoliczności jego śmierci dopóki nie był dorosły[5]. Jego rodzice przybyli do USA w maju 1939 na wizach dla gości, wraz z najbliższą rodziną matki, w przededniu II wojny światowej[6].
W 1957 ukończył nowojorską niezależną szkołę dla chłopców Collegiate School i studiował aktorstwo w Konserwatorium Stelli Adler[7].
Początki kariery
W latach 1956–1958 występował na Nowojorskim Festiwalu Szekspirowskim[7]. Był reżyserem i producentem przedstawień off-broadwayowskich: Wielki nóż (The Big Knife, 1959)[8], Camino RealTennessee Williamsa (1961), Dziesięciu małych Indian (Ten Little Indians, 1961), Rakieta na księżyc (Rocket to the Moon, 1961) i Raz w życiu (Once in a Lifetime, 1964)[9]. Jako maniak kina i namiętny czytelnik wpływowego francuskiego pisma „Cahiers du Cinéma”, w 1961 dał się poznać jako krytyk filmowy w „Esquire” i „The New York Times”[7].
W 1964 przeniósł się do Hollywood w Kalifornii. Dwa lata później pełnił funkcję drugiego reżysera filmu sensacyjnego Dzikie anioły (The Wild Angels, 1966) w reżyserii Rogera Cormana, mistrza niskobudżetowego „kina klasy B”, z Peterem Fondą.
Rozwój kariery
W 1968 pod pseudonimem Derek Thomas wyreżyserował swój pierwszy film fantastycznonaukowy Podróż na planetę prehistorycznych kobiet (Voyage to the Planet of Prehistoric Women) z Mamie Van Doren, którego producentem był Roger Corman[10]. Następnie był reżyserem, scenarzystą i producentem dreszczowca kryminalnego Żywe tarcze (Targets, 1968) z udziałem Borisa Karloffa, którego operatorem był László Kovács.
Trzeci film okazał się najlepszym w jego karierze[1]. Ostatni seans filmowy z 1971, nostalgiczny obraz prowincjonalnej Ameryki, zwiastujący koniec świata odchodzących wartości, został nominowany do Oskara w ośmiu kategoriach (w tym dla Bogdanovicha jako reżysera), a statuetki zdobyli Cloris Leachman i Ben Johnson za role drugoplanowe. W filmie debiutowała Cybill Shepherd, zaś pierwsze poważne role zagrali Jeff Bridges i Randy Quaid.
Peter Bogdanovich (2008)
Innym znanym filmem Bogdanovicha jest Maska z 1985 – prawdziwa historia wrażliwego chłopca Rockyego Dennisa cierpiącego na rzadką chorobą kości twarzy (tzw. choroba lwa) – w tej roli Eric Stoltz – i jego niezwykłej matki (za tę rolę Cher otrzymała główną nagrodę dla aktorki na Festiwalu w Cannes). Film zdobył Oscara w mało prestiżowej kategorii – charakteryzacja, Cher i Stoltz byli nominowani do Złotych Globów, zaś Bogdanovich był nominowany do Złotej Palmy w Cannes[11].
Można było oglądać Bogdanovicha jako psychiatrę dr. Kupferberga w serialu Rodzina Soprano. Zagrał także gościnnie, samego siebie w 22. odcinku 5. serii amerykańskiego serialu Jak poznałem waszą matkę oraz w 11. odcinku 5. serii amerykańskiego serialu Żona idealna. Reżyser słynął ze wspierania młodych twórców, a jednym ze sposobów było występowanie w filmach aspirujących artystów.
Bogdanovich powrócił do roli reżysera po wielu latach za sprawą przyjaźniących się z nim młodych reżyserów – Wesa Andersona (debiut tego twórcy wyprodukowała żona Bogdanovicha – Polly Platt) i Noaha Baumbach (Bogdanovich wcześniej wstąpił w dwóch jego filmach). Komedia Dziewczyna warta grzechu (2014) stała się zwieńczeniem jego twórczości.
W czerwcu 1962 ożenił się z Polly Platt, z którą miał dwie córki – Antonię i Alexandrę[9]. W czerwcu 1972 doszło do rozwodu[9]. W latach 1971–1978 był związany z Cybill Shepherd[9]. Poza planem filmowym komedii romantycznej Śmiechu warte spotykał się z Dorothy Stratten[12], kanadyjską byłą modelką i gwiazdą „Playboya”. Wkrótce po zakończeniu zdjęć, 14 sierpnia 1980 Stratten została zastrzelona przez swojego męża Paula Snidera, który był zazdrosny o jej romans z Bogdanovichem. Tę historię przedstawiają filmy: Death of a Centerfold: The Dorothy Stratten Story (polski tytuł Śmierć króliczka, 1981) z Jamie Lee Curtis i Star 80 (1983) Boba Fosse z Mariel Hemingway. Sam Bogdanovich opisał historię Stratten we własnej książce The Killing Of The Unicorn – Dorothy Stratten 1960-1980[13]. 30 grudnia 1988 poślubił Louise Stratten (Hoogstraten)[9], siostrę zamordowanej byłej kochanki Dorothy Stratten. W 2001 rozwiedli się[9].
.jpg)
