Prowadzone w okolicy badania archeologiczne odkryły na peryferiach Ma’ale Adummim pozostałości starożytnych domów, nazwanych przez ChrześcijanGospodą Dobrego Samarytanina (cytowana w przypowieści Jezusa Chrystusa w Ewangelii Łukasza 10:30-37). Badania wskazują jednak, że gospoda w rzeczywistości pochodzi z XVI wieku[2].
Powstało tu unikalne muzeum mozaik „Dobry Samarytanin”. W ekspozycji znajdują się mozaiki znalezione w ruinach starożytnych synagog i kościołów chrześcijańskich na terenie Judei, Samarii i Gazy.
Podczas wojny sześciodniowej w 1967 te tereny zostały zajęte przez wojska izraelskie. W owym czasie była to całkowicie pustynne okolica. Po wojnie Jom Kipur w 1973 wiele grup żydowskich osadników spontanicznie osiedlało się w Samarii i Judei. Między innymi w tym miejscu powstał wówczas „obóz mieszkalny” dla robotników pracujących w tym rejonie. Miejsce to jest obecnie znane jako „Wzgórze Założycieli”[3].
W 1975 osiedliły się pierwsze 23 żydowskie rodziny. Nowe osiedle zostało oficjalnie uznane w 1976[3]. Głównym architektem miejskim został Rachel Walden. Miało to być podmiejskie osiedle mieszkaniowe Jerozolimy, w którym mieszkaliby pracownicy codziennie dojeżdżający do pracy w mieście. Było ono zlokalizowane na ziemiach samorządu regionu Gusz Ecjon, jednak miało swojego własnego burmistrza i nie podlegało jurysdykcji samorządu regionu. W marcu 1979 osiedle uzyskało uprawnienia samorządu lokalnego[4].
Idzie także ta granica do Dabir od doliny Achor, a ku północy się udawa do Galgal, które jest przeciw górze, gdzie wstępują do Adommim, która jest na południe od rzeki, a idzie ta granica do wód Ensemes, a kończy się u studnicy Rogiel
Opis ten przedstawia granice ziem przyznanych plemieniu Judy. Występująca tu nazwa „Adommim” oznacza dosłownie „Czerwone wzgórze” i odnosi się do czerwonych skał wznoszących się nad Morzem Martwym[3].
W 1983 podjęto decyzję o rozbudowie miasta Ma’ale Adummim. W tym celu powiększono jego powierzchnię do 35 km², na których rozpoczęto budowę osiedli mieszkaniowych Ma’ale Adumim, Mishor Adumim, Kfar Adumim, i Allon. W 1991 otrzymało prawa miejskie. Miasto wejdzie w skład terytoriów izraelskich na Zachodnim Brzegu, chronionych przez budowany mur bezpieczeństwa.
Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w mieście w 2000 było 9965 zatrudnionych pracowników i 660 pracujących na własny rachunek. Pracownicy otrzymujący stałe pensje zarabiali w 2000 średnio 6337 NIS, przy czym mężczyźni zarabiali średnio 8153 NIS, a kobiety zarabiały średnio 4615 NIS. W przypadku osób pracujących na własny rachunek średnie dochody wyniosły 7098 NIS.
Populacja miasta pod względem wieku (dane z 2006):
Na północny wschód od miasta powstała strefa przemysłowa Mishor Adumim, w której mieści się około 230 różnego rodzaju zakładów produkcyjnych i usługowych. Jest to jedna z największych stref przemysłowych Izraela (zajmuje powierzchnię 387,5 ha)[6].
Przy północno-zachodniej granicy strefy przemysłowej znajduje się baza Sił Obronnych IzraelaAnatot.
W mieście znajduje się 10 szkół podstawowych i 7 szkół średnich, w których uczy się 5,8 tys. uczniów. Z uczelni religijnych jest tutaj jesziwa Jeshivat Birkat Moshe[7].
Religia
Znajduje się tutaj dziewięć synagog: Alei Higayon Bakinor, Alei Assor, Avnei Hachoshen, Chasdei Chananya, Ha’merkazi, Ma’aleh Nevo, Mitzpeh Nevo, Musar Avicha, Nachlat Avot, Nussach Achid, Or Ha’Torah, Yismach Moshe i Yitschaki[8].
.jpg)
