Luigi Rodolfo Boccherini
Obraz Luigi Boccheriniego z National Gallery of Victoria w Melbourne
|
| Data i miejsce urodzenia
|
19 lutego 1743
Lukka
|
| Data i miejsce śmierci
|
28 maja 1805
Madryt
|
| Instrumenty
|
wiolonczela
|
| Gatunki
|
muzyka klasyczna
|
|
|
|
Luigi Boccherini (ur. 19 lutego 1743 w Lukce, zm. 28 maja 1805 w Madrycie) – włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu oraz rokoko, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych. Uważany za jednego (obok Haydna) z twórców kwartetu smyczkowego.
Luigi Boccherini pochodził z muzycznej rodziny, jego ojciec grał na wiolonczeli oraz kontrabasie. Naukę gry na wiolonczeli rozpoczął pod kierunkiem ojca, w wieku pięciu lat. W 1757 r. rozpoczął studia w Rzymie pod kierunkiem Giovanniego Battisty Costanziego. W 1761 r. wyjechał do Hiszpanii, gdzie w 1770 znalazł zatrudnienie u infanta Ludwik Antonia – młodszego brata Karola III. Współpraca zakończyła się, gdy królowi nie spodobał się fragment jednego z utworów, a poirytowany kompozytor podwoił dany motyw. Po tym incydencie, obrażony Boccherini udał się w góry Gredos, gdzie stworzył swoje najsłynniejsze dzieła. Do mecenasów twórczości Boccheriniego należeli też Lucjan Bonaparte i Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern.
Był dwukrotnie żonaty i miał dwie córki. Zmarł w zupełnej biedzie w Madrycie. Jego współcześni spadkobiercy żyją w Hiszpanii. Po śmierci został zupełnie zapomniany, a renesans popularności jego twórczości rozpoczął się w drugiej połowie XX wieku, kiedy jego prace zostały szczegółowo zbadane przez francuskiego muzykologa Yves’a Gérarda w 1969 roku. Powstał wtedy tzw. Boccherini Quintet, który wykonuje muzykę Boccheriniego. Początkowo grał w Paryżu, później odbył światowe tournée.
Luigi Boccherini skomponował około 600 utworów, w tym m.in. 20 symfonii, liczne koncerty wiolonczelowe, setki utworów kameralnych, oratoria, kantaty, operę. Z ogromnego dorobku Boccheriniego największą popularność zdobył menuet z Kwintetu smyczkowego nr 13, zwłaszcza kiedy wykorzystany został w brytyjskiej komedii Jak zabić starszą panią; w Polsce śpiewany przez Wojciecha Młynarskiego z jego własnym tekstem jako Obiad rodzinny.
Posłuchaj
Początek menueta według transkrypcji na fortepian
Bibliografia
Linki zewnętrzne
![\version "2.14.2"
\header {
tagline = ##f
}
upper = \relative c'' {
\clef treble
\key a \major
\time 3/4
\tempo 4 = 102
\set Staff.midiInstrument = #"violin"
\partial 4
\acciaccatura { a'16[ b] }
a16\pp( gis a b
a8-.) a,4^>( cis e8)
e8( d) d4 \acciaccatura { d16[ e] } d16( cis d e
d8-.) e,4^>( b' d8)
d8( cis) cis4
\repeat unfold 2 { a'8.->( fis16) e8[( dis-.) dis-. dis-.] } a'8.->( fis16)
gis8( e cis a') \acciaccatura gis8( fis4)\trill % \startTrillSpan { \afterGrace e16[ fis]\stopTrillSpan }
e4( e,8) r8
}
lower = \relative c {
\clef bass
\key a \major
\time 3/4
\set Staff.midiInstrument = #"pizzicato strings"
\acciaccatura s8
\partial 4
r4
a8-. < e'' e, >8-.[ \repeat unfold 2 { < cis a >8-. < e e, >8-.] }
e,,8-. < e'' e, >8-.[ \repeat unfold 2 { < b gis >8-. < e e, >8-.] }
e,,8-. e'8-.[ \repeat unfold 2 { < b' gis >8-. < e e, >8-.] }
a,,8-. < e'' e, >8-.[ < cis a >8-. < e e, >8-.] a,( < a' cis, >8)
< b, b, >8-. < a' b, >8-.[ fis-. < a b, >8-.] dis,( < a' b, >8-.)
b,,8-. < a'' b, >8-.[ fis-. < a b, >8-.] dis,( < a' b, >8-.)
e,8-. < gis' e b >8-. a,,8-. < a'' e cis >8-. b,,( < dis' b a >8)
e,8[( < e' b gis >8)] < e, e, >8-. r8 \bar ":|"
}
\score {
\new PianoStaff <<
\set PianoStaff.instrumentName = #"Cordes"
\new Staff = "upper" \upper
\new Staff = "lower" \lower
>>
\layout {
\context {
\Score
\remove "Metronome_mark_engraver"
}
}
\midi { }
}](http://upload.wikimedia.org/score/g/x/gxuwojyg2qtj7mtdbvz39fm5wlp7tq4/gxuwojyg.png)
