W 1988 roku republika liczyła 2 344 685[2] mieszkańców, w tym 15 różnych grup etnicznych[2]. Większość mieszkańców pochodziła z takich plemion jak: Kongo, Sangha, M’Bochi lub Teke. Francuski był językiem urzędowym, innymi rozpoznawanymi językami były kikongo i lingala. Większość ludności zamieszkiwała obszary miejskie, takie jak Brazzaville. Umiejętność czytania i pisania wynosiła 80%. Istniała także wysoka śmiertelność niemowląt[2].
Historia
Tło wydarzeń
Alphonse Massamba-Débat, został prezydentem Republiki Konga w 1963, kiedy to, po wielu strajkach, lud obalił jego poprzednika - Fulbert Youlou[4]. Był pierwszym afrykańskim przywódcą, który otwarcie prowadził politykę niekapitalistyczną. W 1964 ogłosił system jednopartyjny[3] wokół własnej grupy politycznej, Ruchu Rewolucji Narodowej (Mouforcement National de la Révolution)[3][5]. W 1965 roku znacjonalizowano szkoły, które wcześniej, w większości, należały do misji chrześcijańskich prowadzonych w Kongu[5]. Rząd zaczął utrzymywać pozytywne stosunki ze Związkiem Radzieckim i Chinami[4], a także opowiadał się za bardziej radykalnymi państwami afrykańskimi na forach światowych[4].
Powstanie państwa
Prezydent Marien Ngouabi z przywódcą Rumunii Nicolae Ceaușescu (1972)
Niepowodzenia polityczne Massamba-Débat doprowadziły do przewrotu wojskowego, wskutek którego, w 1968 roku, zastąpiono ówczesnego prezydenta nową osobą - Marienem Ngouabi[4]. Dnia 31 grudnia 1969 roku oficjalnie zmieniono nazwę państwa na Ludową Republikę Konga[4], a Ruch Rewolucji Narodowej zastąpiony został Kongijską Partią Pracy[4](Parti Congolais du Travail; PCT).
Rozwój państwa
W marcu 1977[3] Ngouabi został zamordowany[4]. Jego następcą został konserwatywny polityk płk. Joachim Yhombi-Opango, pełnił urząd prezydenta przed dwa lata, po czym, w 1979, został zmuszony do rezygnacji z urzędu[3][5].
Sassou-Nguesso reprezentował bardziej militarny odłam PCT, natychmiast wprowadził nową konstytucję, mającą stanowić pierwszy krok w kierunku budowania społeczeństwa marksistowsko-leninowskiego[4]. Poprawił stosunki z Francją i innymi krajami zachodnimi[4].
W 1981 roku rząd podpisał traktat o przyjaźni i współpracy ze Związkiem Radzieckim[3].
Reżim prowadzony przez rząd stał się bardziej umiarkowany[4]. W 1985 roku zadłużenie kraju przekroczyło 1,5 mld USD[4], a spłata długów pochłaniała 45 procent dochodów państwa[4].
Schyłek Ludowej Republiki Konga
W 1990 roku Sassou zadeklarował, że będzie się starał dążyć do państwa wielopartyjnego[6]. PCT odrzuciła idee marksistowskie ze swojego programu[3].
W 1991 roku opracowano nową konstytucję, która została przyjęta w referendum przeprowadzonym w marcu 1992 roku[4]. W konstytucji przywrócono poprzednią nazwę państwa – Republika Konga – oraz przywrócono system wielopartyjny[3].