Japonia
wielkokalibrowy karabin maszynowy
13,2 mm
13,2 × 99
taśma rozsypywana
142[1]–153[2] cm(155 cm[a][2])
91 cm[1]
27,5[2]–30 kg[1](34 kg[2])
790 m/s[3](800 m/s[2])
800 strz./min[1][3]
900 m[3]
Lotniczy karabin maszynowy Typ 3 (三式, San-Shiki, karabin maszynowy Marynarki Typ 3 kal. 13 mm) – japoński lotniczy karabin maszynowy z okresu II wojny światowej używany w samolotach Sił Powietrznych Cesarskiej Japońskiej Marynarki Wojennej. Karabin był bliską kopią amerykańskiego M2, ale na amunicję 13,2 × 99 Hotchkiss.
W Cesarskiej Marynarce Wojennej wszystkie automatyczne karabiny i działka lotnicze bez względu na ich kaliber określane były mianem kijuu (skrót od kikan juu czyli „karabin maszynowy”), dalsze oznaczenie to rok wprowadzenia do służby – dwie ostatnie cyfry roku według kalendarza japońskiego (2603 to 1943 w kalendarzu gregoriańskim)[4]. W przypadku wprowadzenia modyfikacji w wyniku których powstał nowy model tej samej broni otrzymywała ona oznaczenie gata („model”), mniejsze modyfikacje w ramach tego samego modelu oznaczane były słowem kai (kaizo – „modyfikacja”, „zmiana”), na przykład oznaczenie 97 shiki 3 gata kai 2 jest tłumaczone jako „Typ 97, model 3, druga modyfikacja”[4].
Karabin był kopią amerykańskiego ckm-u Browning M2 na bardzo zbliżoną amunicję13,2 × 99 Hotchkiss[2]. Pomimo niewielkiej różnicy kalibrów możliwe było wykorzystanie amunicji i taśm nabojowych Browninga w karabinie japońskim, co podobno miało miejsce w czasie wojny[2]. Produkowany w latach 1943–45 karabin używany był w wersjach stałej i ruchomej, różniących się szczegółami konstrukcyjnymi. Wersjach ruchoma miała nieco dłuższą lufę[2].
W wersji nieruchomej montowany był w późnych modelach myśliwca Mitsubishi A6M5 (znanego jako „Zero”)[3] oraz Kawanishi N1K3-J[5]. W wersji ruchomej karabin częściowo zastąpił pod koniec wojny karabin maszynowy Typ 2[5].