Longina Kozikowska-Bruna (ur. 1 listopada 1934 roku w Starogardzie Gdańskim) – polska aktorka, śpiewaczka, pedagog. W latach 1958–1983 czołowa solistka Teatru Muzycznego w Gdyni, kreująca główne role w 33 spektaklach premierowych[1]. W swoim repertuarze miała wszystkie pozycje operetki klasycznej oraz musicale i komedie muzyczne. Wielokrotnie chwalona i doceniana przez recenzentów, uznawana za jedną z najlepszych polskich śpiewaczek operetkowych[2][3]. Od 1976 do 2010 roku pedagog w Zespole Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu, prowadziła klasy śpiewu solowego[4].
Biografia
Zaraz po maturze Longina Kozikowska podjęła naukę w Szkole Muzycznej II st. im. Fryderyka Chopina w Gdańsku Wrzeszczu[5]. Jeszcze będąc uczennicą, została przyjęta do tworzącego się w Nowym Porcie Teatru Muzycznego i wzięła udział w pierwszej premierze, jaką był Bal w operze autorstwa R. Heubergera, w reżyserii Danuty Baduszkowej, gdzie zagrała wokalno-aktorską rolę Hortensji. Talent młodziutkiej Longiny Kozikowskiej został zauważony i zebrała bardzo pozytywne recenzje, zarówno w Głosie Wybrzeża, jak i Ruchu Muzycznym[6][7]. Naukę kontynuowała w Wyższej Szkole Muzycznej. Ukończyła wydział wokalny u prof. Barbary Iglikowskiej, a pracą dyplomową był recital publiczny w sali koncertowej Grand Hotelu w Sopocie.
W 1958 roku Longina Kozikowska związała się z Teatrem Muzycznym na 25 kolejnych lat. Wielokrotnie miała okazję prezentować swoje umiejętności wokalne i aktorskie w głównych rolach, między innymi w: Orfeuszu w Piekle (w roli Eurydyki), Nitouche (w roli Denise de Flavigny), Pięknej Helenie (w roli tytułowej), Fajerwerku (w roli Iduny), My Fair Lady (w roli Elizy) czy Gejszy (w roli tytułowej)[1]. Na swoim koncie ma ponad 50 premier teatralnych. Współpracowała z Operetką Łódzką, Operetką Warszawską i Państwową Operą Bałtycką. Brała udział w koncertach symfonicznych, w nagraniach radiowych i telewizyjnych. Uczestniczyła w licznych koncertach estradowych. Przygodę z teatrem zakończyła w 1983 roku.
W latach 1976–2010 pracowała jako pedagog w Szkole Muzycznej II st. we Wrzeszczu, ucząc śpiewu solowego[4].
W 1960 roku poznała Zbigniewa Brunę, dyrygenta w Państwowej Operze Bałtyckiej w Gdańsku, z którym w roku 1964 wzięła ślub. W 2019 roku, z okazji jubileuszu 55-lecia ślubu, małżeństwo odebrało Pamiątkowy Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie od prezydenta miasta Gdynia, Wojciecha Szczurka[8].
Nagrody i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c Longina Kozikowska-Bruna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-12-06] .
- ↑ Bogdan M. Jankowski, Michał Misiorny: Muzyka i życie muzyczne na ziemiach zachodnich i północnych 1945-1965. 1968, s. 177-180.
- ↑ Aleksandra Zając-Kiedysz: 50 i pięć lat Teatru Muzycznego w Gdyni 1958-2013. 2015, s. 20-104.
- ↑ a b Zespół Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu: Historia Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu. [dostęp 2020-12-06].
- ↑ Zespół Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu: Absolwenci klasy śpiewu solowego. [dostęp 2020-12-06].
- ↑ Aleksandra Zając-Kiedysz: 50 i pięć lat Teatru Muzycznego w Gdyni 1958-2013. 2015, s. 19.
- ↑ Bogdan M. Jankowski, Michał Misiorny: Muzyka i życie muzyczne na ziemiach zachodnich i północnych 1945-1965. 1968, s. 175.
- ↑ Gdynia Moje Miasto: Małżonkowie na medal. [dostęp 2020-12-06].
- ↑ Wojsław Brydak. BABIE LATO O teatrze Danuty Baduszkowej. „Gdański Rocznik Kulturalny nr 17”, s. 111, 1997. [dostęp 2020-12-06].
- ↑ Aleksandra Zając-Kiedysz: 50 i pięć lat Teatru Muzycznego w Gdyni 1958-2013. 2015, s. 173.
Bibliografia