Lion (1929)
Lion
Historia
|
Stocznia
|
Ateliers et Chantiers de la France, Dunkierka
|
Położenie stępki
|
27 lipca 1927[a]
|
Wodowanie
|
5 sierpnia 1929
|
Marine nationale
|
Nazwa
|
Lion
|
Wejście do służby
|
5 lutego 1931[b]
|
Francja
|
Nazwa
|
Lion
|
Wycofanie ze służby
|
27 listopada 1942
|
Regia Marina
|
Nazwa
|
FR-21
|
Wycofanie ze służby
|
9 września 1943
|
Los okrętu
|
złomowany
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Wyporność
|
2436 t standardowa 3200 t pełna
|
Długość
|
130,2 m
|
Szerokość
|
11,76 m
|
Zanurzenie
|
4,68 m
|
Napęd
|
2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby
|
Prędkość
|
35,5 węzłów
|
Zasięg
|
3450 Mm przy 14,5 w
|
Uzbrojenie
|
5 dział 138,6 mm (5xI) 4 działka 37 mm plot (4xI) 4 wkm 13,2 mm plot (2xII) 6 wt 550 mm (2xIII) 2 zrzutnie bg, 32 bg[1], (stan 1935-40)
|
Załoga
|
230
|
Lion – francuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Guépard. W służbie od 1931, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.
Historia
„Lion” należał do podtypu Guépard francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy B)[c]. Zbudowany był w ramach programu na 1925 rok. Nazwa oznacza „lew”. Początkowo nie nosił numeru burtowego, następnie w latach 1934-36: -5, 1936-37: brak, 1938-39: 11, 1939-40: X11, 1940-42: X12[2].
Służba w skrócie
Po wybuchu II wojny światowej „Lion” służył na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 1. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z „Vauban” i „Aigle”). Po przystąpieniu Włoch do wojny, wziął udział z 10 innymi niszczycielami tego typu i 4 krążownikami w operacji ostrzelania w czerwcu 1940 włoskich portów Genui i Vado[d].
Po klęsce Francji, pozostał pod kontrolą rządu Vichy. Wraz z „Vaubanem” został wycofany do rezerwy i nie był modernizowany[3]. Wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, uznali oni za opłacalne podniesienie okrętu, przemianowanego na FR-21. Był remontowany w La Spezia i w chwili kapitulacji Włoch był gotowy do wejścia do służby[4], lecz 9 września 1943 został samozatopiony w Genui, w celu uniknięcia zajęcia przez Niemców[3]. Podczas remontu Włosi zamienili mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze na 4 działka 37 mm L/54 i 4 działka 20 mm L/65[5]. Wrak został następnie złomowany.
- Szczegółowy opis i dane – w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego
Uwagi
- ↑ Położenie stępki 27. 07. 1927 za W. Iwanow op.cit., także lipiec 1927 w Jean Labayle Couhat, French Warships of World War II, Londyn 1971. Publikacje S.W. Patjanin op.cit i M.J. Whitley, Zerstörer im Zweiten Welkrieg, Stuttgart, 1997, ISBN 3-613-01426-2, s. 56 podają budzącą wątpliwości (znacznie wcześniejszą od głównego okrętu typu Guepard i trzy lata wcześniejszą od wodowania) datę 6.08.1926
- ↑ Wejście do służby 05. 02. 1931 za W. Iwanow, op.cit.. Według M.J. Whitley, Zerstörer im Zweiten Welkrieg, Stuttgart, 1997, ISBN 3-613-01426-2, s.56 i S.W. Patjanin op.cit. wejście do służby 21. 1. 1931
- ↑ „Lion” należał do grupy B budowanej w prywatnych stoczniach według S.W. Patjanin op.cit. i W.W. Iwanow op.cit., natomiast według tabelki w J. Guiglini op.cit., do grupy A.
- ↑ Niszczyciele "Vauban", Lion", "Aigle", "Guépard", "Valmy", "Verdun", "Tartu", "Chevalier Paul", "Cassard", "Vautour", "Albatros", krążowniki ciężkie "Algérie", "Foch", "Colbert", "Dupleix" – Jean Guiglini, op.cit
Przypisy
- ↑ 32 bomby głębinowe według W.W. Iwanow op.cit, 24 bomby według S.W. Patjanin op.cit.
- ↑ Jean Guiglini, op.cit.
- ↑ a b W.Iwanow, op.cit.
- ↑ Jean Guiglini, op.cit. Niektóre publikacje podają, że wszedł do służby włoskiej, ale nie podają szczegółów.
- ↑ FR.21 w serwisie Marynarki Włoch
Bibliografia
- (ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
- Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38
- (ros.) Siergiej W. Patjanin (С.В. Патянин), Lidery, eskadriennyje minonoscy i minonoscy Francji wo Wtoroj mirowoj wojnie (Лидеры, эскадренные миноносцы и миноносцы Франции во Второй мировой войне), Sankt Petersburg, 2003
|
|