Linux Mint (zapis stylizowany: linuxmint) (wym. [ˈmɪnt][2]) – dystrybucjasystemuGNU/Linux oparta na Ubuntu oraz Debianie[1], skierowana do początkujących użytkowników[1]. Dystrybucja kładzie nacisk na prostotę użytkowania, przydatne aplikacje i pełne ich wsparcie zaraz po instalacji. Twórcy zadbali o dodanie wielu graficznych nakładek. Na standardowej płycie instalacyjnej znajduje się większość popularnego własnościowego oprogramowania – Java oraz duży zbiór kodeków audio i wideo pozwalających odtworzyć wszystkie popularne pliki muzyczne i filmowe, nawet korzystając z wersji Live CD (w Ubuntu takie oprogramowanie trzeba zainstalować samodzielnie)[1].
Pomimo faktu, iż dystrybucja jest oparta głównie na Ubuntu, twórcy Minta odcinają się od jego ideologii. Krytykują Ubuntu przede wszystkim za konserwatywne, według nich, trzymanie się idei wolnego oprogramowania, przez co większość popularnych formatów audio mp3, wideo oraz zamkniętych technologii jest w Ubuntu domyślnie niedostępnych.
Mint jako dystrybucja oparta również na Debianie jest bardzo solidna i daje użytkownikom dostęp do dużego zbioru pakietów oprogramowania. Aktualnie[kiedy?] repozytorium Minta zawiera ponad 100 tys. pakietów. Choć Mint bazuje również na kodzie i repozytorium Ubuntu, idzie swoją własną drogą rozwoju.
Wersje systemu
Istnieje kilka wersji tego systemu, które są wydawane w różnych cyklach wydawniczych:
Main Edition[3] – jest to standardowa, oficjalna edycja Minta. Można ją uruchomić w trybie Live. Domyślne środowisko to Cinnamon (wcześniej GNOME), ale są też wersje zaopatrzone w Xfce lub MATE. Wersja Main wydawana jest na płyty DVD (ok. 4 GiB). Posiada pełne wsparcie multimediów oraz oprogramowanie o zamkniętym (m.in. chronionym patentami) kodzie (np. realplayer). Rozpowszechnianie tej wersji w krajach, gdzie to domyślnie instalowane oprogramowanie jest chronione patentami, może napotkać problemy. Wersja DVD zawiera dodatkowe oprogramowanie, takie jak Java, VLC media player, F-Spot, LibreOffice, Samba, tapety i dodatkowe czcionki ttf-dejavu.
No codecs edition (dawne Universal Edition) – Wersja różniąca się od Main brakiem elementów dostępnych na niewolnej licencji, co za tym idzie może być ona dowolnie dystrybuowana w krajach, w których oprogramowanie zawarte w Main jest chronione patentami. (np. Stany Zjednoczone, Japonia)
OEM – wersja przeznaczona dla producentów, którzy zaopatrują komputery w preinstalowany system Linux Mint.
Linux Mint Debian Edition (LMDE) – nowa wersja Minta oparta całkowicie na Debianie i jego repozytorium. Według informacji twórców, ma dziedziczyć po Debianie takie cechy jak stabilność, szybkość i responsywność. Ponadto nie wymusza na użytkowniku instalowania nowszych wersji ani nawet upgrade’ów, wystarczy aktualizacja pakietów.
Linux Mint Xfce – wersja z lekkim środowiskiem graficznym Xfce.
Linux Mint MATE – wersja ze środowiskiem graficznym MATE.
Do wersji 4.0 nowe wydania ukazywały się co dwa miesiące, jednak po wydaniu 4.0 wydłużono cykl wydawniczy[4]. Linux Mint jest wydawany podobnie, jak Ubuntu – co sześć miesięcy, z tą różnicą, że miesiąc po dystrybucji-matce (maj-listopad). W Mincie nie wychodzą co miesiąc kolejne wersje testowe alpha/beta, które są jeszcze niestabilne. Każda wersja Minta nosi swoją nazwę kodową. Są to imiona żeńskie, idące w kolejności alfabetycznej (Barbara, Celena, Daryna, Elissa, Felicia, Gloria, Helena, Isadora, Julia, Katya, Lisa itd.). Każda nowa wersja Minta zawsze jest oparta na najnowszym Ubuntu (wydanie LTS). Twórcy Linux Mint już jakiś czas temu zapowiedzieli przejście w przyszłości na repozytorium Debian testing. Od 17 wersji Minta zmieniono cykl wydawniczy który teraz będzie opierał się na wersji Ubuntu LTS które jest wydawane co 2 lata.
Cechy dystrybucji
Twórcy Linux Mint skupiają się na użyteczności dystrybucji na komputerze domowym oraz przyjaznym stosunku do użytkowników początkujących. Dlatego właśnie większość popularnych technologii, pomimo zamkniętego kodu i restrykcji związanych z prawem patentowym, działa po instalacji in-of-the-boxes. W wersji 8.1 o nazwie „Isadora” przywrócono na płycie specjalny program mint4win, pozwalający na zainstalowanie w pełni funkcjonalnego systemu z poziomu Windows tak, jakby instalowało się zwykłą aplikację. Podobny program posiada Ubuntu (WUBI) oraz Debian. Do szybkiej aktualizacji systemu oraz instalowania nowego oprogramowania Linux Mint wykorzystuje znany z Debiana system zarządzania pakietamiAPT.
Niektóre aplikacje charakterystyczne dla Linux Mint
Menedżer aktualizacji Mintupdate
Mint nie jest forkiemUbuntu. Różni się kilkoma niestandardowymi rozwiązaniami:
mintMenu – rozbudowane menu dla środowiska graficznego GNOME, przypomina w wyglądzie i funkcjonowaniu menu z Windows Vista, Pozwala w pełni dostosować tekst, ikony i kolor menu.
mintDesktop – narzędzie służące do konfiguracji środowiska GNOME. Pozwala m.in. na zmianę ikon wyświetlanych na pulpicie, czy efektów graficznych.
mintWifi – narzędzie umożliwiające łatwą instalację sterowników i konfigurację bezprzewodowych kart sieciowych Wi-Fi
mintBackup – narzędzie pozwalające na tworzenie kopii zapasowych plików użytkownika
mintInstall – menedżer oprogramowania, pozwalający na instalację programów z repozytorium systemowego, aplikacja zawiera ranking z ocenami programu oraz recenzje dodawane przez użytkowników
mintUpdate – aplikacja służąca to aktualizacji systemu operacyjnego, zawiera klasyfikację ważności aktualizacji
mintUpload – narzędzie pozwalające na wysyłanie plików na serwery za pomocą protokołu FTP (+HTP).
Wymagania sprzętowe
Wymagania systemowe dla instalacji Linux Mint 21.3[5]:
