Linia kolejowa Firenze – Lucca

Linia kolejowa

Linia kolejowa Maria Antonia
Dane podstawowe
Długość	100 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	3000 V DC
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   Firenze Santa Maria Novella Faenza/Rzym/Rzym (AV) Firenze Rifredi Piza Firenze Castello Bolonia Zambra Sesto Fiorentino Il Neto A1 - E35 Pratignone Calenzano Prato Centrale Bolonia Prato Porta al Serraglio Prato Borgonuovo * 2005 Montale-Agliana Pistoia Bolonia Serravalle Pistoiese Montecatini Terme-Monsummano Montecatini Centro Borgo a Buggiano Pescia Montecarlo-San Salvatore Altopascio Porcari Tassignano-Capannori Aulla/Pontedera Lucca Piza

Linia kolejowa Maria Antonia – linia kolejowa wybudowana w okresie 1848–1859 łącząca Florencję, Prato, Pistoię i Lukkę w Toskanii. Pierwsza część z Florencji do Pistoi (ówczesne Wielkie Księstwo Toskanii) została nazwana na cześć Marii Antonietty Sycylijskiej, żony Leopolda II, wielkiego księcia Toskanii. Linia jest w pełni zelektryfikowana napięciem 3000 V DC. Ruch pasażerski jest obsługiwany przez Trenitalia.