Debiutował jako krytyk literacki w piśmie „Współczesność” w 1971 recenzją książek Priestleya: Londyn i Poza miastem pt. Pochwała hedonizmu.
Współpracował i publikował w licznych czasopismach literackich, m.in.: „Twórczość”, „Kultura”, „Literatura”, „Miesięcznik Literacki”, „Odra”, „Wiadomości Kulturalne”. W latach 1981–1989 był kierownikiem działu literackiego pisma „Życie Literackie”. Redaktor w czasopiśmie „Pismo Literacko-Artystyczne” (1983–1988). Od 1988 był kierownikiem działu krytyki pisma „Twórczość”, a następnie jego redaktorem naczelnym (1997–1999). Członek rady redakcyjnej serii wydawniczej „Nowa Proza Polska” (od 1992). Był ponadto redaktorem w pismach: „Nie z tej Ziemi” (1990–1995) i „Czwarty Wymiar” (1996–1997). Od 1997 był redaktorem działu literackiego miesięcznika „Playboy” (edycja polska). Od 2005 do sierpnia 2014 był zastępcą szefa działu kultury w polskiej edycji „Newsweeka”, następnie przeszedł na emeryturę, ale w dalszym ciągu współpracował z pismem, pisząc dla niego krótkie teksty. W sierpniu 2015 został sekretarzem redakcji tygodnika „Wprost”[4], pozostał w redakcji także po zaprzestaniu wydawania pisma w wersji papierowej[5].
Członek Związku Literatów Polskich (1977–1983 i od 1983), w tym członek Zarządu Oddziału Krakowskiego 1983–1988, wiceprezes Zarządu Głównego 1990–1993, przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej (1990-2024), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego (1993-2024), Rady Fundacji Wspierania Muzeum Etnograficznego w Warszawie (1999-2024).
Był autorem książek krytycznoliterackich, scenariuszy filmów telewizyjnych (m.in. do serialu Portrety współczesnej prozy polskiej 1994–1995), ok. 1500 artykułów, felietonów i recenzji.
Jerzy Łukosz, Afgański romans; Jedno życie, czyli wędrówka dusz (autor przedmowy; seria: „Nowa Proza Polska”; Państwowy Instytut Wydawniczy 1997, ISBN 83-06-02619-5)