Leopold Arndt

Leopold Arndt

Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1890 Resko
Data i miejsce śmierci	16 września 1967 Lubeka
Zawód, zajęcie	lekarz położnik

Leopold Ernst Felix Arndt (ur. 2 grudnia 1867 w Regenwalde, zm. 16 września 1967 w Lubece) – niemiecki lekarz i położnik pochodzenia żydowskiego.

W roku 1938 decyzją administracyjną III Rzeszy pozbawiony został możliwości praktykowania, ale dzięki żonie Niemce i zmianie wiary uniknął Holocaustu. W latach 1945–46 prowadził szpital wojskowy Armii Czerwonej w Resku oraz leczył Niemców, Polaków i Rosjan mieszkających w tym czasie na terenie byłego Powiatu Regenwalde (obecnie Powiat łobeski). W 1946 po odmowie wyjazdu do ZSRR, został wysiedlony do Lubeki, gdzie leczył w obozie przejściowym (Flenderlager-Lübeck) Niemców wysiedlonych z Pomorza Zachodniego^[1].

Życiorys

Ojcem Leopolda Arndta był reski lekarz Georg Arndt (1854–1932), członek Rady Lekarskiej (Geheimer Sanitätsrat), właściciel budynku reskiej Akademii Rolniczej Carla Sprengela), matką Rosa Liechtenstein (zm. 1898 w Resku), a macochą Luise Rudolphsohn (1874–1939). Miał 5. rodzeństwa, siostry: Käthe (prawnik-asystent), Helene (nauczycielka), Henriette (1892–1942), nauczycielka, deportowana z Hamburga do getta w Łodzi^[2], a następnie zamordowana przez Niemców w Obozie Zagłady Kulmhof^[3]), Margarete (pielęgniarka w czasie I wojny światowej) i brata Georga (prawnik w Szczecinie i Berlinie, nazywany wśród ludności honorowym tytułem „Rzecznika Ubogich” (Anwalt der Armen), emigrował wraz z żoną do Tel Awiwu). Leopold Arndt studiował medycynę na uniwersytetach w Monachium, Kiel i Berlinie, następnie był lekarzem wojskowym podczas I wojny światowej. W roku 1929 poślubił Erikę Augustę Berthę Straube (1900–1971), córkę łobeskiego drukarza Karla Straube i zmienił dla niej wiarę (pastor Müller, Obernhagen) co uchroniło go przed Holocaustem. Do 1938 prowadził w Resku prywatną praktykę lekarską jako lekarz pierwszego kontaktu i położnik oraz lekarz w szpitalu klasztornym St. Aloysiusstift. Pozbawiony przez III Rzeszę uprawnień lekarskich pracował na potrzeby wojska w przemyśle i rolnictwie. W 1945 po wkroczeniu Armii Czerwonej do Reska prowadził szpital wojskowy, leczył ludność cywilną i odbierał porody dla Niemców, Polaków i Rosjan. Po odmowie wyjazdu do ZSRR został wysiedlony do Niemiec. W latach 1946–58 był lekarzem w obozie przesiedleńczym Flenderlager koło Lubeki, gdzie tam też w tym czasie w baraku mieszkał. Za swoją działalność odznaczony został złotym medalem Pommernabzeichen in Gold. Zmarł w Lubece w 1967 roku^[4].

Lekarskie tradycje rodzinne

Pierwszym lekarzem w tej żydowskiej rodzinie był Leopold Arndt (zm. 1900 w Resku), do 1900 członek miejscowej Rady Lekarskiej, od 1882 lekarz w szpitalu klasztornym St. Aloysiusstift w Grünhoff, wcześniej lekarz rodzinny Ludolpha Beckedorffa^[5]. Jego syn Georg Arndt był reskim lekarzem i lekarzem szpitalnym w klasztorze. Rodzina ta mieszkała do marca 1945 na ulicy Wilhelmstraße 14. Kolejnym lekarzem w tej rodzinie był jego syn Leopold Ernst Felix Arndt, który też był lekarzem klasztornym. Jego córka Ruth Käthe Christel Arndt (ur. 1930 w Resku) też ukończyła medycynę^[6].

Przypisy

1. Wirtualny Sztetl: Resko, Leopold Arndt [1], [Data dostępu: 09.03.2018].
2. Siegfried Hannemann, Henriette Arndt – in der NS-Zeit deportiert und ermordet, Barmstedt, marzec 2018.
3. Christiane Pritzlaff: „Henriette Arndt, eine jüdische Lehrerin in Hamburg“, Den Himmel zu pflanzen und die Erde zu gründen, Dölling und Galitz-Verlag Hamburg, 1995, s. 225 – 237.
4. Siegfried Hannemann, Dr. Leopold Arndt und Nachkommen, Barmstedt, marzec 2018.
5. Siegfried Hannemann,Kloster „St. Aloysiusstift” in Grünhoff, Barmstedt, 9.10.2005.
6. Siegfried Hannemann, Die jüdische Gemeinde in Regenwalde, Barmstedt, marzec 2018.

Linki zewnętrzne

• Resko Wirtualny Sztetl: Historia Społeczności