W czasie okupacji hitlerowskiej Aleksander i Lena Zelwerowiczowie ukrywali Żydów w mieszkaniu przy ul. Szczyglej 9 w Warszawie. Na stałe mieszkała tam Helena, a zameldowany był jej mąż, aktor Józef Orchoń, który musiał ukrywać się z racji żydowskiego pochodzenia. Od sierpnia 1942 ukrywała się przyjaciółka Leny sprzed wojny Helena Caspari z 11-letnią córką Hanną. Schronienie znajdowali tam także Dawid Epstein, Leon Feiner, Maria Nudel i nieznany z nazwiska adwokat. Od września 1942 adres na Szczyglej był zdekonspirowany. Ukrywającym się udało się jednak zawczasu znaleźć inne kryjówki[3].
W 1977 wraz z ojcem Aleksandrem Zelwerowiczem otrzymała tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata przyznawany osobom ratującym Żydów podczas Holocaustu przez izraelski Instytut Pamięci Jad Waszem[4]. W czasie ceremonii uhonorowania tym tytułem w maju 1979, która odbyła się w Nowym Jorku po śmierci Aleksandra Zelwerowicza, jego córka Helena mówiła o ojcu: „Określał siebie sam jako [...] przyjaciel człowieka. Miał zawsze otwarte serce i ramiona dla wszystkich uciśnionych i potrzebujących pomocy, a podczas […] okupacji Żydzi najbardziej tej pomocy potrzebowali”.
Zmarła 1 czerwca 1998 w Nowym Jorku, w wieku 94 lat. Przez 16 lat urna z jej prochami znajdowała się w prywatnym mieszkaniu jej przyjaciółki Niny Polan[5], po śmierci której w 2014, Lena Zelwerowicz została pochowana 10 września 2014 na cmentarzu w Skolimowie[6].
↑Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Ratujący Żydów podczas Holokaustu. Polska. Tom II. Kraków: Fundacja Instytut Studiów Strategicznych, 2009, s. 872. ISBN 978-83-87832-59-9.
.jpg)
