Sztafeta 4 × 400 metrów mężczyzn była jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas XIV Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Biegi eliminacyjne rozegrane zostały 6 sierpnia, zaś finał 7 sierpnia 1948 roku. Mistrzem olimpijskim w tej konkurencji została sztafeta Stanów Zjednoczonych. W rywalizacji wzięło udział 60 biegaczy z 15 reprezentacji.
Głównymi faworytami były sztafety amerykańska i jamajska, w skład której wchodzili mistrz olimpijski w biegu na 400 metrów Arthur Wint i wicemistrz Herb McKenley. Po pierwszych dwóch zmianach biegu finałowego sztafeta amerykańska wypracowała 10 metrową przewagę. Biegnący na 3. zmianie sztafety Jamajki Arthur Wint naciągnął sobie mięsień i nie ukończył biegu. Sztafeta USA w składzie: Arthur Harnden, Clifford Bourland, Roy Cochran i Mal Whitfield wygrała wyraźnie, z przewagą ponad 4 sekund nad następną sztafetą Francji[1].
– rekord świata | – rekord krajowy | – rekord życiowy | = – wyrównany rekord życiowy | – najlepszy wynik w sezonie | = – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończył | DNS – nie wystartował | DSQ – zdyskwalifikowany
Eliminacje
15 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano trzy biegi. Do finału awansowały po dwie najlepsze sztafety w każdym biegu (Q).
