Od 1974 roku zawodowo związany z Instytutem Badań Jądrowych (obecnie Narodowe Centrum Badań Jądrowych w Świerku), gdzie pracował jako adiunkt. Autor i współautor kilkudziesięciu publikacji naukowych dotyczących fizyki materiałów[1]. W latach 80. działał w miejscu pracy jako członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, gdzie tworzył Komitet Założycielski NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty[2]. W maju 1982 roku internowany razem z grupą kilkunastu innych pracowników. W 1983 roku z powodów politycznych otrzymał zakaz pracy w przekształconej wtedy w Instytut Problemów Jądrowych jednostce w Świerku. W latach 1983–1987 pracował jako nauczyciel fizyki w LX Liceum Ogólnokształcącym im. Wojciecha Górskiego w Warszawie. Ta zmiana zawodowa rozbudziła w nim zainteresowanie dydaktyką i edukacją, którego już nie porzucił, pomimo późniejszego przywrócenia do pracy naukowej w Instytucie Problemów Jądrowych.
Grafika matematyczna autorstwa Lecha Nowickiego obrazująca zbiór dwóch równań i jednej nierówności: a = 4x + 5y – 6, b = 2x – 3y + 4 oraz |2a³ + 5b³ – 20000|< 15000.
Od 2001 roku zaangażowany w tworzenie Centrum Nauki Kopernik, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 2019 roku[3][4]. Twórca koncepcji wystaw edukacyjnych i interaktywnych eksponatów, autor licznych publikacji popularyzatorskich i prezenter pokazów naukowych[3].
Propagator działań leżących na pograniczu matematyki i sztuki. Autor liczącej ponad 5600 obrazów serii grafik matematycznych, które tworzy przy użyciu samodzielnie napisanego programu analizującego matematyczne nierówności. Jego prace prezentowane były na wystawach m.in. w Warszawie[5][6], Podkowie Leśnej[7] i Gorlicach[8].
Żonaty z Joanną, ma dwie córki: Julię i Hannę.
Odznaczenia
W 2015 roku został odznaczony nadanym przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi za „wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce”[9].
