Polska
łódzkie
łęczycki
4 października 1954
1 stycznia 1973
Leżnica Mała / Leźnica Mała
7
12
Leżnica Mała[1][2][3][4] (od połowy lat 60. Leźnica Mała[5][6]) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[7] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[8], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][9].
Gromadę Leżnica Mała siedzibą GRN w Leżnicy Małej (w obecnym brzmieniu Leźnica Mała) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie łęczyckim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 32/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[10] Bronno, Borów, Borek, Leżnica Mała i Zduny, ponadto wieś Janków, wieś Mniszki, parcelacja Mniszki, folwark Mniszki, kolonia Janków i kolonia Janków-Wichrów z dotychczasowej gromady Janków oraz kolonia Wąkczew cz. I, kolonia Wąkczew-Helenów cz. II, kolonia Wąkczew-Helenów cz. III, parcelacja Wąkczew i wieś Wąkczew z dotychczasowej gromady Wąkczew ze zniesionej gminy Tkaczew w tymże powiecie[1]. Dla gromady ustalono 12 członków gromadzkiej rady narodowej[2].
1 stycznia 1959 do gromady Leźnica Mała przyłączono obszar zniesionej (i mocno okrojonej[11]) gromady Wola Niedźwiedzia[12].
31 grudnia 1959 do gromady Leżnica Mała przyłączono obszar zniesionej gromady Wilczkowice[13].
Od około połowy lat 60. (a także sporadycznie wcześniej) jednostka występuje w spisach jako gromada Leźnica Mała[5][6].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[6].