Lakonia (gr.Λακωνία) – kraina historyczna w południowej starożytnej Grecji, położona w południowo-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego. Największym miastem była Sparta. Uczono tam mówić i odpowiadać na pytania możliwie jak najkrócej, dlatego ten styl nazywany jest lakonicznym sposobem mówienia.
Graniczy od północy z Arkadią, od zachodu z Mesenią. Powierzchnia Lakonii wynosi 3636 km², mieszka tu około 100,8 tys. ludzi (stan z roku 2005).
Warunki naturalne
Lakonia jest krainą górzystą, przebiega przez nią pasmo gór Tajget z najwyższym szczytem o tej samej nazwie (zob. góra Tajget) wznoszącym się 2407 m nad poziom morza. Najdłuższą rzeką Lakonii jest przepływająca przez Spartę rzeka Ewrotas (daw. Eurotas). Linia brzegowa silnie rozczłonkowana z półwyspami Mani i Lakońskim wrzynającymi się daleko w głąb morza.
