Lörick, Düsseldorf-Lörick – dzielnica miasta Düsseldorf w Niemczech, w okręgu administracyjnym 4, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf. Zabudowa dzielnicy stanowi mieszankę domów jednorodzinnych, bloków[2] i biurowców zgromadzonych w pochodzącym z 1961 kompleksu Seestern[3][4]. Tereny pochodzących z 1914, niefunkcjonujących od lat 70. zakładów przemysłowych Areal Boehler[5] oraz okoliczne pola rolne są stopniowo przekształcone w nowe osiedla bloków mieszkalnych[6]. Lörick posiada wysoki współczynnik mieszkańców z zagranicy (27,8%) – najliczniejsze grupy to obywatele Japonii i Chin[1].
Położenie
Dzielnica Lörick znajduje się na zachodnim brzegu Renu, wraz z pozostałymi dzielnicami 4. okręgu administracyjnego Düsseldorfu. Graniczy z dzielnicami Heerdt, Niederkassel i Oberkassel oraz miastem Meerbusch. Teren dzielnicy jest płaski i położony nisko, co wynika z jego lokacji na naturalnym cyplu utworzonym przez rzekę Ren.
Melioracja terenu zdecydowała o rolniczym charakterze znajdujących się tu osad, a bliskość brzegu umożliwiła powstanie niewielkiego portu. Część dzielnicy od strony rzeki osłonięta jest wałem przeciwpowodziowym oraz chronionymi terenami zalewowymi[7].
Przez teren dzielnicy przebiegały drogi handlowe, zmierzające w stronę przepraw pontonowych i promowych, łączących lewobrzeżne miasta i osady z główną dzielnicą Altstad. Poczynając od początku XX wieku, budowa kolejnych mostów przyczyniła się do powstania utwardzonych dróg, linii kolejowej(inne języki)[8] oraz linii tramwajowej, prowadzących do centrum Düsseldorfu.
Historia
Badania archeologiczne z okresu lat 50. XX wieku wskazały na istnienie wczesnośredniowiecznego cmentarza z okresu V wieku n.e. w okolicy dzisiejszej Ilvericher Straße. W ramach badania grobu młodego wojownika z okresu panowania Merowingów, znaleziono m.in. miecz, którego typ został nazwany od nazwy dzielnicy, tj. "Oberlörick-Samson-Abingdon"[9][10][11]. Pierwsze regularne zabudowania powstały w VIII. wieku n.e.
Pierwsze wzmianki pisemne o tych okolicach pochodzą z X wieku. n.e., kiedy to należały do parafii Heerdt. W tym okresie nazwa okolicy brzmiała Lurische lub Lurik. Stan ten trwał aż do początku XX wieku[12].
W dokumencie z XIV wieku, stwierdzającym sprzedaż ziem przez Arnolda, władcę Randerath (dziś Heinsberg), na rzecz klasztoru Haus Meer, okolica nosi nazwę "Niederlörick"[13]. Pomimo bliskości do Düsseldorfu, znajdowała się w strzefie rządów biskupa Kolonii, władającego lewobrzeżną stroną regionu. Szlaki komunikacyjne powstawały na linii północ-południe, a nie bardziej naturalnym dla okolicy kierunku wschód-zachód. Pomimo bliskości do centrum miasta, okolica była od niego faktycznie odcięta. Stan ten trwał do XVIII wieku i skutkował m.in. późnym powstaniem stałych przepraw przez rzekę w pierwszej części XX wieku.
W czasach Pruskich dzielnica należała administracyjnie do pobliskiej miejscowości Heerdt. Od 1794 okolica należała do miasta Linn (dziś dzielnica Krefeld), następnie od 1814 do kantonu Neuss. W dokumencie z 1817 funkcjonuje pod nazwą Niederlorick, w ramach dzielnicy Buderich, należącej do pobliskiego Neuss, obok istniejących do dziś osad Oberkassel, NIederkassel i Heerdt[14].
W opisie administracji lokalnej z 1836 okolica funkcjonuje pod nazwą Oberlörick i należy do miasta Heerdt w ramach regionu Neuss. Leżąca na tym terenie osada Niederkassel liczyła wówczas 370 mieszkańców, Oberkassel – 109 a Oberlörick 165[15]. Na początku XX wieku nazwy „Niederlörick“ i „Oberlörick" funkcjonowały oddzielnie – pierwsza określała tereny wraz Löricker Feld, które należały do Buderich, druga zaś tereny należące już do Düsseldorfu[16].
Komunikacja
Dzielnica połączona jest z resztą miasta za pomocą komunikacji miejskiej autobusowej oraz tramwajowej.
Linie autobusowe zapewniają komunikację zarówno z centrum miasta, jak i pobliskimi miejscowościami Meerbusch i Neuss.
Linia tramwajowa jest kontynuacją jednej z dwóch odnóg sieci tramwajowej z Belsenplatz(inne języki) w Oberkassel. Od głównej linii poprowadzona jest krótka odnoga do kompleksu biurowo hotelowego Seestern. Za pętlą Lörick, po przekroczeniu granic miasta, jej bieg kontynuowany jest w kierunku Krefeld[17]. W 2020 roku zatwierdzono plan nowej linii U81, docelowo łączącej port lotniczy w Düsseldorfie z Neuss za pomocą nowej przeprawy mostowej nad Renem, na wysokości centrum ekspozycyjnego Merkur Spiel-Arena w dzielnicy Stockum[18].
Infrastruktura
W 1957 w ślepej odnodze Renu, zwanej lokalnie Paradieshafen, mieszczącej do tej pory niewielką marinę i powstałe w 1955 pole kempingowe[7], rozpoczęto ukończoną w 1961 budowę liczącego 6000 m² kompleksu kąpieliskowego. W wyniku zanieczyszczenia wody w Renie, w 1965 kąpielisko zamknięto, a w 1971 skończono budowę niezależnego od rzeki basenu na otwartym powietrzu[19].
↑Bernd FrancoB.F.HoffmannBernd FrancoB.F., Die Bergisch-Märkische Eisenbahn. Durch die Täler von Wupper, Ruhr und Volme, Erfurt 2015, ISBN 978-3954005802. Brak numerów stron w książce
↑FrankF.SiegmundFrankF., Merowingerzeit am Niederrhein, „Rheinische Ausgrabungen” (34), Kolonia 1998, 84 oraz 341–346.
↑JoachimJ.WernerJoachimJ., Zu fränkischen Schwertern des 5. Jahrhunderts (Oberlörick – Samson – Abingdon), „Germania” (31), 1953, s. 38-44.
↑KurtK.BöhnerKurtK., Fränkische Gräber von Oberlörick im Stadtkreis Düsseldorf, „Bonner Jahrbücher”, 151, 1951, S. 312–319.
↑Boisserée, Annalen des Historischen Vereins für den Niederrhein, 1855–1928, Kolonia, s. 425, 431.
↑Theodor JosephT.J.LacombletTheodor JosephT.J., Urkundenbuch für die Geschichte des Niederrheines und des Erzstiftes Cöln, [w:] Urkunde 1052, t. 2, 1201-1300, 1840, s. 619, 657.???
↑S.S.StahlS.S., Beschreibung des Regierungs-Bezirkes Düsseldorf, Düsseldorf 1817, [206]70.
↑Johann GeorgJ.G.ViebahnJohann GeorgJ.G., Statistik und Topographie des Regierungs-Bezirkes Düsseldorf, S.S.Stahl (red.), t. Zweiter Tahl, Düsseldorf 1836, s. 150.
↑Amtsblatt für den Regierungs-Bezirk Düsseldorf, 1915, [37]33.
↑RichardR.RiekenbraukRichardR., Strandbad Lörick/Paradieshafen, VVV- Verkehrs- und Verschönerungsverein für den linksrheinischen Teil der Stadt Düsseldorf e.V., 26 sierpnia 2011 [dostęp 2021-04-27]. Brak numerów stron w książce
