Studiował na Uniwersytecie w Budapeszcie, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1873 roku. Następnie specjalizował się w neurologii i psychiatrii u Ferenca Schwartzera w Budapeszcie, u Charcota w Paryżu, Westphala w Berlinie, Meynerta w Wiedniu. Po powrocie do kraju zajmował się m.in. hipnozą i hipnoterapią. W 1878 został sekundariuszem w zakładzie psychiatrycznym w Budapeszcie. W 1878 został privatdozentem. Od 1881 związany z Rókus-Spital. Razem z asystentem Károlyem Schafferem przeprowadził szereg doświadczeń w tej dziedzinie. Członek Węgierskiej Akademii Nauk od 1891 roku. Od 1882 profesor nadzwyczajny, od 1891 profesor zwyczajny psychiatrii na Uniwersytecie w Budapeszcie. Zmarł nagle, 27 kwietnia 1901 roku[1].
Wybrane prace
Az elmegyógyintézetek túltömöttsége, annak okai és elháritásáról. Budapest, 1875
Agyszöveti vizsgálatok. Budapest, 1879
Vizsgálatok az agy corti-calis látómezejéről. Budapest, 1880