Krystyna Gorazdowska (z domu Chróścicka, w latach 1937–1947 Neumanowa – była żoną Jana Alojzego Neumana)[5] fotografowała od 1935 roku. Do 1944 roku była związana z warszawskim środowiskiem fotograficznym[2]. W latach 1945–1952 była związana z wrocławskim środowiskiem fotograficznym, mieszkała i pracowała we Wrocławiu[7]. W tym czasie współpracowała jako fotograf z gazetą (dziennikiem) Naprzód Dolnośląski[7]. Szczególne miejsce w jej pracy zajmowało (od 1945 roku) sporządzanie dokumentacji fotograficznej zniszczeń wojennych we Wrocławiu[7][8][9]. W latach 1946–1947 sporządziła fotograficzną dokumentację odbudowy Ratusza we Wrocławiu[8]. W 1948 roku fotografowała odbudowę archikatedry św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu oraz w 1951 jej odrestaurowane wnętrze[8]. W 1947 roku była współzałożycielką Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego[2].
W 1950 roku została przyjęta w poczet członków Związku Polskich Artystów Fotografików (legitymacja nr 065)[3]. W 1952 roku zamieszkała w Zakopanem[7][10]. W tym samym roku brała aktywny udział we współtworzeniu Towarzystwa Fotograficznego w Zakopanem[2]. Do 1974 roku prowadziła pracownię fotograficzną, działającą przy Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem[2]. W 1982 roku została członkiem honorowym Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego[2]. W 1988 roku została członkiem honorowym ZPAF[4].
Krystyna Gorazdowska jest autorką i współautorką wielu wystaw fotograficznych[11][12][2]; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Brała aktywny udział w Międzynarodowych Salonach Fotograficznych, organizowanych m.in. pod patronatem FIAP, zdobywając wiele medali, nagród, wyróżnień, dyplomów, listów gratulacyjnych. Pokłosiem udziału w Międzynarodowych Salonach Fotograficznych (pod patronatem FIAP) było przyznanie jej (w 1957 roku) tytułu honorowego Artiste FIAP (AFIAP) - przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej FIAP, obecnie z siedzibą w Luksemburgu[2].