Krok – pozaukładowa jednostka miary długości, stosowana od starożytności.
Passus to historyczna rzymska miara długości, tzw. podwójny krok, ok. 1,48 metra.[1] Jest to długość podwójnego kroku, czyli odległość między kolejnymi śladami jednej stopy.
Gradus to pojedynczy krok, czyli połowa kroku podwójnego[2].
Także w starożytnej Grecji używano jednostek διπλοῦν βῆμα (diploun bēma, krok podwójny, 5 stóp) i ἁπλοῦν βῆμα (haploun bēma, krok pojedynczy, 2,5 stopy)[3].
Od kroku wywodzi się mila, pierwotnie równa 1000 (podwójnych) kroków (mila rzymska).
Ponieważ długość kroku jest sprawą indywidualną, w zależności od przyjętej definicji krok może się równać od 0,8 m do 1,5 m.
Przy starannej „kalibracji” w poziomym i równym terenie dokładność pomiaru może wynosić nawet 5%. W terenie górzystym i trudnym dokładność jest zazwyczaj gorsza, ale można ją poprawić, stosując tabele poprawek.
Pomiar ułatwia krokomierz zliczający kroki.
Dawniej pojedynczy krok był miarą długości stosowaną głównie w wojsku i kartografii. W przybliżeniu odpowiadał krokowi wojskowemu, ale miał ściśle określoną wartość. Początkowo równy był 5/2 (rzadziej 7/3) stopy, a ostatnio 0,8 metra. W WP przetrwał do II wojny światowej, a w kawalerii do jej rozwiązania w 1947 r.
Długość równego kroku w wojsku polskim i policji określa Regulamin musztry na 75 cm.
W terenoznawstwie i wojskowości stosuje się również pojęcie parokroku, oznaczające liczbę kroków postawionych tylko jedną z nóg. Pozwala to na łatwiejsze liczenie kroków (z uwagi na dwukrotnie mniejszą liczbę do zapamiętania).
Zobacz też
Przypisy
