Kralj Dmitar Zvonimir

Kralj Dmitar Zvonimir (RTOP-12)

„Kralj Dmitar Zvonimir” w 2008 roku
Klasa	kuter rakietowy
Typ	Kralj
Oznaczenie NATO	Kobra
Historia
Stocznia	Brodogradilište, Kraljevica
Wodowanie	30 marca 2001
Zamówiony dla  Marynarka Wojenna SFR Jugosławii
Nazwa	„Milan Spasič”
Chorwacka marynarka wojenna
Nazwa	„Kralj Dmitar Zvonimir” (RTOP-12)
Wejście do służby	16 września 2001
Los okrętu	w służbie (2020)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 390 ton
Długość	54,2 metra
Szerokość	8,6 metra
Zanurzenie	3,6 metra
Napęd
3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 9,2 MW (12 500 KM) 3 śruby
Prędkość	36 węzłów
Zasięg	1700 Mm przy prędkości 18 węzłów
Sensory
radary Racal 1290A i BT 502 sonar RIZ PP10M
Uzbrojenie
4 wyrzutnie pocisków rakietowych RBS-15 (4 x I) 1 armata Bofors kal. 57 mm 2 wkm kal. 12,7 mm (2 x I) 4-6 min
Wyposażenie
systemy kierowania ogniem PEAB 9LV 249 Mk 2 i Kołonka wyrzutnie celów pozornych Wallop Barricade
Załoga	30–34

Kralj Dmitar Zvonimir (RTOP-12) – chorwacki kuter rakietowy^[a] z przełomu XX i XXI wieku, jedna z dwóch zbudowanych jednostek typu Kralj. Okręt został zwodowany 30 marca 2001 roku w stoczni Brodogradilište w Kraljevicy, a do służby w marynarce wojennej Chorwacji wszedł 16 września 2001 roku. Jednostka, oznaczona numerem taktycznym RTOP-12, nadal znajduje się w składzie floty chorwackiej (stan na 2020 rok).

Projekt i budowa

Pierwszy z kutrów rakietowych późniejszego typu Kralj (oznaczenie NATO Kobra) został zamówiony przez marynarkę wojenną Jugosławii w końcu lat 80. XX wieku^[1][2]. Konstrukcja stanowiła rozwinięcie projektu kutrów rakietowych typu Končar z lat 70., z powiększonym kadłubem i nową nadbudówką^[3][4]. Stępkę jednostki położono pod nazwą „Milan Spasič”^[5] , zaś wodowanie odbyło się w stoczni Brodogradilište w Kraljevicy 30 marca 2001 roku, wiele lat po rozpadzie Jugosławii^[2][6].

Dane taktyczno-techniczne

Dziobowa armata Bofors kal. 57 mm

Okręt jest kutrem rakietowym o długości całkowitej 54,2 metra, szerokości całkowitej 8,6 metra i zanurzeniu 3,6 metra^[3][6][b]. Wyporność pełna wynosi 390 ton^[6][c]. Okręt napędzany jest przez trzy silniki wysokoprężne M504B-2 o łącznej mocy 9,2 MW (12 500 KM), poruszające trzema śrubami^[2][6][d]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 36 węzłów, zaś zasięg 1700 Mm przy prędkości 18 węzłów^[2].

Główne uzbrojenie okrętu stanowią cztery pojedyncze kontenerowe wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Saab RBS-15, umieszczone po dwie na każdej burcie na pokładzie rufowym^[4][5] [e]. Pocisk rozwija prędkość 0,8 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 83 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 70 km^[2][6]. Na dziobie w wieży umieszczono pojedyncze działo uniwersalne Bofors kalibru 57 mm L/70^[2][6]. Masa naboju wynosi 2,4 kg, donośność 17 000 metrów i szybkostrzelność 200 strz./min^[2][6]. Bezpośrednio za nadbudówką na wysokiej platformie zostało zainstalowane sześciolufowe szybkostrzelne działko AK-630M kalibru 30 mm o szybkostrzelności 3000 strz./min i donośności 4000 metrów^[2][4]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze stanowiska wkm kalibru 12,7 mm^[4][5] . Okręt może też przenosić cztery miny magnetyczne AIM-70 lub sześć min akustycznych SAG-1^[2][6].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje radar nawigacyjny Racal 1290A, radar dozoru ogólnego Racal BT 502, systemy kierowania ogniem PEAB 9LV 249 Mk 2 i Kołonka (dla AK-630M), sonar RIZ PP10M i system zakłóceń pasywnych z dwiema wyrzutniami celów pozornych Wallop Barricade^[3][6].

Załoga okrętu składa się z 5–6 oficerów oraz 25–28 podoficerów i marynarzy^[2][3].

Służba

„Kralj Dmitar Zvonimir” został przyjęty do służby w marynarce wojennej Chorwacji 16 września 2001 roku^[2][6]. Jednostka otrzymała numer taktyczny RTOP-12^[2][6]. Planowano wymianę silników M504B-2 na nowe firmy MTU, jednak nie doszła ona do skutku^[3][5] . Okręt wraz z bliźniaczą jednostką „Kralj Petar Krešimir IV” bazuje w Splicie^[2][6]. „Kralj Dmitar Zvonimir” nadal znajduje się w składzie floty chorwackiej (stan na 2020 rok)^[5] .

Uwagi

1. Tak okręt klasyfikują Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649 i Gogin 2023 ↓ . Natomiast Faulkner 2004 ↓, s. 260, Saunders 2004 ↓, s. 162 i Miramar 2023 ↓  klasyfikują go jako korwetę, zaś Saunders 2009 ↓, s. 182 i Saunders 2015 ↓, s. 187 jako okręt patrolowy.
2. Saunders 2004 ↓, s. 162 i Faulkner 2004 ↓, s. 260 podają długość 53,6 metra, szerokość 8,5 metra i zanurzenie 2,3 metra, zaś Gogin 2023 ↓  podaje zanurzenie 2 metry.
3. Gogin 2023 ↓  podaje wyporność standardową 350 ton i pełną 385 ton, Saunders 2004 ↓, s. 162 podaje, że wyporność pełna wynosi 401 ton, zaś Saunders 2015 ↓, s. 187 podaje wartość 396 ton.
4. Gogin 2023 ↓  podaje, że łączna moc siłowni wynosi 15 000 KM.
5. Możliwa jest instalacja podwójnych wyrzutni pocisków rakietowych RBS-15, co powiększa ich liczbę do ośmiu^[2][4].

Przypisy

1. Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 649.
2. Saunders 2004 ↓, s. 162.
3. Saunders 2015 ↓, s. 187.
4. Faulkner 2004 ↓, s. 260.
5. Gogin 2023 ↓.
6. Saunders 2009 ↓, s. 182.

Bibliografia

• Conway’s All the World’s Fighting Ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Keith Faulkner: Jane’s Okręty Wojenne Przewodnik Encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2004. ISBN 83-7298-588-X.
• Ivan Gogin: KRALJ PETAR KREŠIMIR IV fast attack craft (missile) (1992–2001). Navypedia. [dostęp 2023-05-18]. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 2004–2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 2009–2010. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
• KRALJ DMITAR ZVONIMIR (6131713). miramarshipindex.nz. [dostęp 2023-05-18]. (ang.).