Ten artykuł opisuje zagadnienie koszykarskie zgodne z normami FIBA. Zasady w ligach NBA, NCAA lub innych mogą różnić się od tutaj przedstawionych.
Kozłowanie i podania to podstawowe formy rozwoju akcji w grzePrzykład przemieszczania się za pomocą kozła w grzeTeoria właściwego kozłowania
Kozłowanie – przemieszczanie żywej piłki przez zawodnika ją posiadającego, poprzez odbijanie jej o parkiet boiska, toczenie po podłożu lub celowe odbijanie od tablicy kosza[1].
Rozpoczynanie i kończenie kozłowania
Uznaje się, iż kozłowanie rozpoczyna się w momencie, w którym zawodnik odbija piłkę o podłoże, toczy po boisku lub umyślnie odbija od tablicy kosza, a następnie ponownie dotyka piłki, nim dotknie ona innego zawodnika[2].
Uznaje się, iż kozłowanie kończy się w momencie, w którym zawodnik pozwoli spocząć piłce na jego ręce lub dotknie piłki obiema rękami jednocześnie[2].
Przypadkowa utrata posiadania piłki
Jeżeli zawodnik traci posiadanie piłki w sposób przypadkowy, a następnie posiadanie to odzyskuje i piłka nadal jest żywa, to nie jest to błąd, lecz poprawa chwytu piłki[3].
Regulacje dotyczące kozłowania
Zawodnik kozłujący piłkę, ma prawo wykonać dowolną liczbę kroków, gdy nie ma fizycznego kontaktu z piłką[2], co umożliwia m.in. wykonywanie tzw. kozłowania przyspieszającego.
Jako kozłowanie można uznać także podrzucenie piłki w powietrze, ale tylko wtedy, jeżeli piłka dotknie podłogi lub innego zawodnika, nim zawodnik, który wyrzucił piłkę w powietrze, dotknie jej ponownie[2].
Kozioł można podzielić na różne rodzaje. Ze względu na wysokość, możemy podzielić go na kozłowanie wysokie (do wysokości biodra) i kozłowanie niskie (do wysokości kolana)[11] a także kozłowanie w ruchu i kozłowanie w miejscu. Można też wyróżnić inne podziały, np. kozłowanie przyspieszające polegające na odbijaniu piłki o podłogę, poprzez wypuszczanie jej przed siebie i dobieganie[2], co umożliwia szybszy bieg zawodnika.
Kozłowanie ręką dalszą od przeciwnika
Zawodnik kozłuje piłkę ręką dalszą od przeciwnika.
W koszykówce niepisaną zasadą jest kozłowanie ręką dalszą od przeciwnika, gdyż utrudnia to odebranie piłki przez przeciwnika[12].
