Korporał (łac.corporale[1]) – w liturgii Kościołów zachodnich obrus rozkładany na ołtarzu podczas liturgii eucharystii (części mszy) i w niektórych innych okolicznościach; element bielizny kielichowej. W najczęściej używanej formie ma kształt kwadratu o wymiarach 50×50 cm.
Pochodzenie nazwy i interpretacja symboliczna
Nazwa wywodzi się od łac.corpus, tzn. ciało, w odniesieniu do Ciała Pańskiego. W tradycyjnej formie obrządku rzymskiego (sprzed reform liturgicznych Soboru Watykańskiego II) przez większą część mszy hostia spoczywa bezpośrednio na korporale[2]. Zgodnie z tradycją korporał symbolizuje całun, w który owinięte było ciało Jezusa złożone w grobie[3][4][5].
Historia
Pierwotnie był to duży obrus, rozkładany na całym ołtarzu i przykrywający kielich również od góry. Od XII wieku w obrządku rzymskim jego wymiary zmniejszyły się; wtedy również zaczęto używać palki[6].
Praktyka
Obrządek rzymski
Korporał jest rodzajem liturgicznego obrusa, składanego poczwórnie. Na jego środku powinien znajdować się wyszyty krzyż, najczęściej czerwoną nicią. W czasie celebracji Mszy świętej ustawiane są na nim: kielich, patena oraz cyborium. Poza celebracją używa się go do wystawienia Najświętszego Sakramentu. Korporał powinien być wykonany z tkaniny naturalnej. W nadzwyczajnej formieobrządku rzymskiego złożony korporał chowa się do bursy.
Obrządek lyoński
W obrządku lyońskim zachowała się bardziej pierwotna forma korporału: jest to tzw. wielki korporał, na którym kielich zarówno stoi, jak i jest nim przykryty od góry (nie używa się więc palki)[7].
↑P.P.RadóP.P., Enchiridion liturgicum, complectens theologiae sacramentalis et dogmata et leges iuxta novum Codicem rubricarum, Romae–Friburgi Brisg.–Barcinone: Herder, 1962(łac.). Brak numerów stron w książce
↑Cérémonial Romain-lyonnais publié par ordre de Monseigneur l’Archevêque de Lyon., Lyon: Vitte, 1897, XXXIV+594(fr.).
↑E.E.MercenierE.E., F.F.ParisF.F., La prière des Églises de rite byzantin. Tome I., Monastère de Chevetogne, 1937(fr.). Brak numerów stron w książce
.jpg)
