Przejściowo z nadania ojca kontrolował Nowogród Wielki, strącając z tamtejszego tronu Świętopełka V Gabriela Wsiewołodowicza. W 1207 roku ojciec nadał mu Rostów i Jarosław. W wyniku wewnętrznego konfliktu (Konstanty żądał przeniesienia stolicy do Rostowa) został jednak wydziedziczony, a władza nad Włodzimierzem przekazana drugiemu co do starszeństwa Jerzemu. Najstarszemu synowi miał pozostawić 5 miast: Twer, Riazań, Rostów, Niżny Nowogród i Jarosław. Konstanty nie odstąpił z walki o pełną władzę, co pogrążyło tę ziemię w anarchii, a dzieci Wsiewołoda podzieliły się na 2 obozy. W 1216 roku zjednoczył się z Mścisławem II Udałym i pokonał brata w bitwie nad rzeką Lipicą i przejął władzę. W czasie swych rządów większość czasu spędzał w nowej siedzibie, ale w Rostowie pozostawił m.in. sobór katedralny i bibliotekę. Przekazy podają, że znał kilka języków i do księgozbioru sprowadził ponad 1000 pozycji, w tym greckie. Przyczyniło się to do nadania mu przydomka „Mądry”. Zmarł w 1218, a ster rządów we Włodzimierzu powrócił wtedy do Jerzego. Liczni potomkowie Konstantego zachowali zwierzchność nad Jarosławem i Rostowem, gdzie rządzili nawet do końca XV wieku.
.jpg)
_(larger).png)
