Studiował w Berlinie i Paryżu specjalizując się w prawie administracyjnym. Podczas studiów publikował korespondencyjnie w piśmie „Przegląd Poznański” oraz był członkiem redakcji paryskiego czasopisma „Wiadomości Polskie”. Po powrocie na tereny polskie został mianowany referendariuszem rady stanu Królestwa Polskiego. Później zamieszkał w rodzinnej Woli Pękoszewskiej. Dokonał oczynszowania włościan w Woli Pękoszewskiej, w Tułowicach i w Motkowicach. Równolegle z prowadzeniem gospodarstwa objął funkcję dyrektora zarządzającego Towarzystwa Ubezpieczeń w Warszawie. Ponadto sprawował funkcje wiceprezesa rady kolei Bydgoskiej, członka rady Banku Polskiego. Był współzałożycielem organu polityczno-społecznego „Kronika” (wraz z nim Feliks Sobański i Ludwik Krasiński). Publikował w pismach „Biblioteka Warszawska” i „Niwa”.
Był politykiem ugodowym związanym z prawicą białych i członkiem instytucji gospodarczych. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 159, rząd 3, grób 1/2/3)[1].
Rodzina
Syn Franciszka Górskiego generała brygady z powstania listopadowego. Brat Ludwika agronoma, brat bliźniak Jana Górskiego. Jego żoną została Julia Galicyn, córka ks. Sergiusza i Marii z Jezierskich. Miał syna Pawła (1870-1921), polityka. Córka Konstantego - Maria Zofia Teodozja Sobańska (1865-1951) była działaczką społeczna i charytatywną, organizatorką salonu towarzyskiego w Warszawie.
Życiorysy potomków generała. W: Krystyna Górska-Gołaska (redaktor): Górscy Herbu Boża Wola - Przodkowie i potomkowie generała Franciszka Górskiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2000, s. 84-88. ISBN 8370632832. ISSN00794651. (pol.).
.jpg)
