Kongres został utworzony 18 października 1992, a zarejestrowany 26 stycznia 1993 z inicjatywy Jarosławy Stećko, kierującej partią nieprzerwanie do swojej śmierci w 2003. Partia uważa się za spadkobierczynię Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.
W Radzie Najwyższej od powstania do 2007 KUN był reprezentowany z reguły przez 2–4 deputowanych. W 1998 organizowana głównie przez Kongres lista krajowa bloku „Narodowy Front” nie przekroczyła progu wyborczego. W 2002 i 2006 przedstawiciele ugrupowania startowali z listy Bloku Nasza Ukraina.
W lipcu 2007 KUN przystąpił do nowej koalicji Nasza Ukraina-Ludowa Samoobrona. Ostatecznie jednak partia nie weszła w skład bloku, jako formalną przyczynę wskazując na plany utworzenia na bazie NU-NS jednolitej partii politycznej po wyborach. Nieoficjalnym powodem był jednak brak szans na umieszczenie nazwiska jej przewodniczącego (od 2003) Ołeksija Iwczenki na wspólnej liście wyborczej. Miejsce wśród pierwszych stu kandydatów bloku (z puli NUNS) uzyskał natomiast wiceprezes kongresu, poseł Jewhen Hirnyk, którego wkrótce wykluczono za to z partii. W rezultacie KUN nie wystartował w wyborach i nie był reprezentowany w parlamencie VI kadencji. W 2012 działacze KUN bezskutecznie startowali do Rady Najwyższej z ramienia Naszej Ukrainy. W 2014 partia wystawiła własną listę wyborczą, która uzyskała śladowe poparcie. Jeden z członków KUN, były poseł Andrij Łopuszanski, uzyskał mandat poselski jako kandydat niezależny[1].
