szlachecki
Strzegomia, Strzegomya
1317 (pieczęć)
Kościesza (Strzegomia, Strzegomya) – polski herb szlachecki[1].
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu czerwonym rogacina rozdarta, przekrzyżowana, srebrna. W klejnocie głowa niewiasty czerwona z warkoczem i oślimi uszami srebrnymi. W późniejszych przedstawieniach herbu, skutkiem m.in. oszczędności wydawców herbarzy, jak również powielania błędów, oryginalny klejnot zastępowano pękiem trzech strusich piór.
Pierwsze pieczęcie herbu pochodzą z XIV wieku: 1317 (starosta wielkopolski i kujawski Stefan Pekawka), 1361 (dziekan sandomierski Jakub), 1362 (sędzia ziemski sieradzki Jaksa), 1387 (późniejszy starosta lwowski Gniewosz z Dalewic).
Najwcześniejsze źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza, który uznaje go za rdzennie polski. Zapisuje on informacje o herbie wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie: "Strzegomya in campo rubeo sagittam albam, ad finem in duas partes retortam, cruce circa retorsionem ornatam, defert Genus Polonicum, quod autem episcopum Wratislauiensem, nomine Magnum, apud Nissam occidit; propter illud scelus multiplicacionem in suo germine non suscepit."[2] .
Herb ten powiadają być nadany od Bolesława Śmiałego Króla Polskiego w roku 1072. gdy bowiem pod Snowskiem żwawej bitwie rycerz Kościesza nazwany, mężnie i długo się z nieprzyjacielem potykał, wiele też i ran w ciele swoim z tej okazji wyniósł: widział to Bolesław, a osobliwie strzałę w ciele jego utkwioną rozdartą, i miecz w ręku, którym czy bił, czy się zastawiał nieprzyjacielowi w tej potyczce, znacznie albo złamany, albo otłuczony, dla tego na pamiątkę jego odwagi, hojny na kawalerskich ludzi monarcha, tęż mu samą Strzałę i miecz przez nią, niby na Krzyż złożony, w herbie nadał: który potem Kościeszą od imienia tego rycerza nazwany, luboć go zowią drudzy inaczej Strzegomia.
Według spisu nazwisk w herbarzu Tadeusza Gajla[3].
Dzięki współdziałaniu Mennicy Polskiej wraz ze Związkiem Szlachty Polskiej, 12 lutego 2010 roku został wyemitowany srebrny numizmat z przedstawionym na awersie, herbem szlacheckim Kościesza, który to herb był znakiem menniczym Mennicy Warszawskiej w okresie międzywojennym i zarazem herbem jej ówczesnego szefa Jana Aleksandrowicza. Emisja ta jest drugą w kolekcji zatytułowanej Herbarz Szlachty Polskiej[9][10].