Francis Bacon w swoim największym dziele Instauratio magna (Wielkie ustanowienie nauk) chciał w dociekaniach swych zawrzeć cały zakres nauki według przyjętej przez niego klasyfikacji nauk. Bacon pojmował naukę bardzo szeroko, tak iż obejmowała nawet poezję.
Bacon podzielił nauki na trzy grupy, odnosząc je do trzech władz duszy:
Dziedzina pamięci – historia rozumiana jako ogólny opis jednostkowych faktów dotyczących przyrody (historia naturalna) i człowieka (historia społeczna).
Dziedzina wyobraźni – poezja, sztuka
Dziedzina rozumu – filozofia rozumiana jako ogólny opis poznania. Za przedmiot rozumiał zarówno Boga, przyrodę i człowieka[3]. Zatem do dziedziny rozumu należały matematyka, logika oraz nauki empiryczne.