Poziome warsztaty tkackie, jak i pionowe, praktycznie w niezmienionej formie dotrwały do współczesności i nadal są wykorzystywane w mniej rozwiniętych regionach świata lub do tkactwa artystycznego i ludowego. Podobnie proste techniki tkania bardko i tabliczka są stosowane w tkactwie ludowym i artystycznym[2][3][4].
Krosno tkackie z ręcznym mechanizmem przerzutowym skonstruował w 1738 roku John Kay[5]. Pierwsze krosno mechaniczne powstało za sprawą Edmunda Cartwrighta w 1785 r.[6] i stało się przyczyną niepokojów społecznych, wznoszonych przez ludzi tracących z tego powodu pracę, połączonych z niszczeniem maszyn.
Na przełomie XVIII i XIX wieku Jacquard opracował mechanizm, który połączony z krosnem dał możliwość tkania wielkoformatowych wzorów. Wzór tkaniny programowany jest przy użyciu specjalnych kart perforowanych[7]. Mechanizmy te nazwano od jego nazwiska – mechanizmami żakarda lub maszynami żakarda. Tkaniny tworzone przy użyciu tych maszyn – tkaninami żakardowymi.
W 1876 roku James Northrop skonstruował krosna automatyczne z wymianą wątku bez zatrzymywania pracy krosna. Spowodowało to dalsze zmniejszenie liczby osób do obsługi[8]. Jeden tkacz może obsługiwać od 30 do 120 krosien[9]. Kolejnym etapem rozwoju tkactwa jest skonstruowanie krosien bezczółenkowych; chwytakowych, pneumatycznych, rapierowych.
↑J.W.J.W.LewisJ.W.J.W., History of Worcester, Massachusetts, 1889, s. 1614.
↑New England Cotton Manufacturers'N.E.C.M.'AssociationNew England Cotton Manufacturers'N.E.C.M.', Transactions of the National Association of Cotton Manufacturers, wyd. 59, 1895, s. 88-110.
.jpg)
