Klasyfikacja herbicydów HRAC

Chenopodium album

Klasyfikacja herbicydów według mechanizmu działania w oparciu o klasyfikację HRAC (ang. Herbicyde Resistance Action Commitee)^[1] (stan na 2007r)^[2]

Lista jest aktualizowana przez międzynarodową organizację Herbicide Resistance Action Committee (HRAC) skupiającą jednostki badawcze oraz firmy produkujące herbicydy. Głównym celem jest lepsze poznanie, zrozumienie i przeciwdziałanie uodpornianiu się chwastów na herbicydy.

Wstępne pogrupowanie herbicydów według mechanizmu działania wg HRAC^[1]

• inhibitory biosyntezy lipidów grupy: A, K3, N,
• inhibitory biosyntezy aminokwasów grupy: B, G, H,
• inhibitory fotosyntezy grupy: C1, C2, C3, D,
• inhibitory biosyntezy pigmentów grupy: E, F1, F2, F3,
• inhibitory funkcjonowania mikrotubuli i podziałów komórkowych grupy: K1, K2,
• inhibitory biosyntezy celulozy grupa: L,
• syntetyczne auksyny oraz inhibitory transportu auksyn grupy O, L.

A – inhibitory funkcjonowania karboksylazy acetylo-CoA (ACCazy)

• pochodne kwasu arylofenoksy propionowego (grupa −fop) – chizalofop-P, dichlofop, fenoksaprop-P, fluazyfop-P, haloksyfop-R, propachizafop. Nie zaaprobowane w Polsce: kolodynafop, cyhalofop^[2],
• cykloheksanodiony (grupa −dym) – cykloksydym, kletodym, tepraloksydym, tralkoksydym. Nie zaaprobowane w Polsce: alloksydym, butroksydym, profoksydym, setoksydym^[2],
• herbicydy nie sklasyfikowane (grupa −den) – pinoksaden^[2]

B – inhibicja funkcjonowania syntezy acetolaktanowej (ALS)

• pochodne sulfonylomocznika – amidosulfuron, chlorosulfuron, flupirsulfuron, foramsulfuron, jodosulfuron, mezosulfuron, nikosulfuron, rimsulfuron, sulfosulfuron, tifensulfuron, triasulfuron, tribenuron, triflusulfuron, tritosulfuron. Nie zaakceptowane w Polsce: azimsulfuron, bensulfuron, chlorimuron, cinosulfuron, cyklosulfamuron, etametsulfuron, etoksysulfuron, lazasulfuron, halosulfuron, imazosulfuron, metsulfuron, oksasulfuron, primisulfuron, prosulfuron, pyrazosulfuron, sulfometuron, trifloksysulfuron^[2].
• imidazdoliny – imazamoks. Nie zaaprobowane w Polsce: imazapik, imazametabenz, imazakwin, imazapyr, imazetapyr^[2].
• triazolopirymidyny – florasulam, metosulam. Nie zaaprobowane w Polsce: kloransulam, diklosulam, flumetsulam^[2].
• pyrimidynylo(tio)benzoaty – Nie zaaprobowane w Polsce: bispyribak, pyribenzoksim, pyriftalid, pyritiobak, pyriminobak^[2].
• sulfonyloaminokarbonylotriazolinony – propoksykarbazon. Nie zaaprobowane w Polsce: flukarbazon^[2].

C1 – inhibicja fotosyntezy na poziomie fotosystemu II

• trizayny – prometryna, terbutyloazyna. Nie zaaprobowane w Polsce: ametryna, atrazyna, cyjanazyna, desmetryna, dimetametryna, prometom, propazin, simetryn, symazyna, terbumeton, terbutryna, trietazyna^[2].

• triazynony – metamitron, metrybuzyna. Nie zaaprobowane w Polsce: heksazinon^[2].
• triazolinony – Nie zaaprobowane w Polsce: amikarbazon^[2].
• uracyle – lenacyl. Nie zaaprobowane w Polsce: bromacyl, terbacyl^[2].
• pyridazinony – chlorydazon=pirazon^[2].
• fenylokarbaminiany – desmedifam, fenmedifam^[2].

C2 – inhibicja fotosyntezy na poziomie fotosystemu II

• pochodne mocznika – chlorotoluron, izoproturon, linuron. Nie zaaprobowane w Polsce: chlorobromuron, chloroksuron, dimefuron, diuron, etidimuron, fenuron, fluometuron (patrz F3), izouron, metabenzotiazuron, metobromuron, metoksuron, monolinuron, neburon, siduron, tebutiuron^[2].

• pochodne amidów – Nie zaaprobowane w Polsce: propanil, pentanochlor^[2].

C3 – inhibicja fotosyntezy na poziomie fotosystemu II

• nitryle – bromoksynil. Nie zaaprobowane w Polsce: bromofenoksim, joksynil^[2],
• benzotiadiazinony – bentazon^[2].
• fenylopirydazyny – Nie zaaprobowane w Polsce: pryridat, pyridafol^[2].

D – zakłócenie funkcjonowania fotosystemu I

• pochodne dwupirydyli – dikwat. Nie zaaprobowane w Polsce: parakwat^[2].

E – inhibicja oksydazy protoporfyrinogenowej (PPO)

• dwufenyloetery – bifenoks, oksyfluorfen. Nie zaaprobowane w Polsce: acifluorfen, chlometoksyfen, fuoroglikofen, fomesafen, halosafen, laktofen^[2].
• fenylopyrazole – Nie zaaprobowane w Polsce: fluazolat, pyraflufen^[2].
• n-fenyloftalimidy – cynidon etylowy. Nie zaaprobowane w Polsce: flumioksazin, flumiklorak-pentyl^[2].

• tiazolinony, tiadiazole, pyrimidinodiony, oksazolidinony i inne – karfentazon etylu. Nie zaaprobowane w Polsce: sulfentrazon, flutiacet-metyl, tidiazimin, pentoksazon, profurazol, pyrazogyl^[2].

F1 – inhibicja biosyntezy karotenoidów na poziomie funkcjonowania desaturazy fytonowej (PDS)

• pyridazinony – Nie zaaprobowane w Polsce: norflurazon^[2].
• pirydynokarboksamidy – diflufenikan. Nie zaaprobowane w Polsce: pikolinafen^[2].
• inne – flurochloridon, flurtamon. Nie zaaprobowane w Polsce: beflubutamid, fluridon^[2].

F2 – inhibicja biosyntezy karotenoidów na poziomie 4-hydroksyfenylo-pyruwato-dioksygenazy (4-HPPD)

• trójketony – mezotrion. Nie zaaprobowane w Polsce: sulkotrion^[2].
• izoksazole – izoksaflutol. Nie zaaprobowane w Polsce: izoksachlortol^[2].
• pirazole – Nie zaaprobowane w Polsce: benzofenap, pyrazolynat, pyrazoksyfen^[2].
• inne – Nie zaaprobowane w Polsce: benzobicyklon^[2].

F3 – inhibicja biosyntezy karotenoidów (nieznane miejsce działania)

• triazole – Nie zaaprobowane w Polsce: amitrol^[2]
• izoksazolidinony – chlamazon^[2]
• pochodne mocznika – Nie zaaprobowane w Polsce: flumeturon (patrz C2)^[2].
• dwufenyloetery – Nie zaaprobowane w Polsce: aklonifen^[2].

G – inhibicja syntezy kwasu 5-endopirogrono-3-fosfoszikimowego (EPSP)

• pochodne glicyny (aminofosfoniany) – glifosat. Nie zaaprobowane w Polsce: sulfosat^[2]

H – inhibicja syntezy glutaminowej

• pochodne kwasu fosfoniowego (fosfoniany) – glufosynat amonu. Nie zaaprobowane w Polsce: bialapos=bilanafos^[2].

I – inhibicja syntazy dihydropteroatowej (DHP)

• karbaminiany – asulam^[2]

K1 – inhibicja tworzenia mikrotubuli

• dwunitroaniliny – pendimetalina, trifluralina. Nie zaaprobowane w Polsce: benefin=benfluralin, butralin, dinitramin, etalfluralin, oryzalin^[2].
• fosforoamidaty – Nie zaaprobowane w Polsce: amiprofos metylu, butamifos^[2].
• pyridyny – Nie zaaprobowane w Polsce: ditiopyr, tiazopyr^[2].
• benzamidy – propyzamid. Nie zaaprobowane w Polsce: tebutam^[2].
• pochodne kwasu benzoesowego – Nie zaaprobowane w Polsce: DCPA = chloral dimetyl^[2].

K2 – inhibicja mitozy/orientacji mikrotubuli

• karbaminiany – chloroprofam. Nie zaaprobowane w Polsce: profam, karbetamid^[2].

K3 – inhibicja biosyntezy kwasów tłuszczowych o długich łańcuchach (VLCFA)

• chloroacetamidy (chloroacetanilidy) – acetochlor, dimetachlor, metazachlor, metolachlor-S, propachlor, propizachlor. Nie zaaprobowane w Polsce: alachlor, butachlor, dimetanamid, pethoksamid, pretilachlor, tenylchlor^[2].
• acetamidy – napropamid. Nie zaaprobowane w Polsce: difenamid, naproanilid^[2]
• oksyacetamidy – flufenacet. Nie zaaprobowane w Polsce: mefenacet^[2].
• tetrazoliny – Nie zaaprobowane w Polsce: fentrazamid^[2].
• inne – Nie zaaprobowane w Polsce: anilofos, kafenstrol, piperofos^[2].

L – inhibitory syntezy ściany komórkowej (celulozy)

• nitryle – dichlobenyl. Nie zaaprobowane w Polsce: chlortiamid^[2]
• benzamidy – Nie zaaprobowane w Polsce: isoksaben^[2].
• triazolokarboksamidy – Nie zaaprobowane w Polsce: flupoksam^[2].
• pochodne kwasu kwinolinokarboksylowego – Nie zaaprobowane w Polsce: kwinklorek – tylko u roślin jednoliściennych^[2].

M – dezorganizacja błon komórkowych

• pochodne dwunitrofenolu – Nie zaaprobowane w Polsce: DNOC, dinoseb, dinoterb^[2].

N – inhibicja syntezy lipidów (niewynikająca z inhibicji ACCazy – jak grupa A)

• tiokarbaminiany – trialat. Nie zaaprobowane w Polsce: cykloat, dimepiperat, EPTC, esprokarb, molinat, orbenkarb, pebulat, prosulfocarb, tiobencarb, tiokarbaz, wernolat^[2].
• fosforoditiony – Nie zaaprobowane w Polsce: bensulid^[2].
• pochodne benzofuranu – etofumesat. Nie zaaprobowane w Polsce: benfuresat^[2].
• kwasy chlorowęglowe – Nie zaaprobowane w Polsce: TCA, dalapon, flupropanat^[2].

O – działanie podobne do auksyny roślinnej – kwasu indolilooctowego (IAA)

• kwasy fenoksykarboksylowe – 2,4-D, dichlorprop-P, MCPA, MCPB, mekoprop, mekoprop-P. Nie zaaprobowane w Polsce: 2,4-DB, dichlorprop, klomeprop^[2].
• pochodne kwasu benzoesowego – dikamba. Nie zaaprobowane w Polsce: chloramben, TBA^[2].
• pochodne kwasu pyridinokarboksylowego – chlopyralid, fluroksypyr, pikloram, trichlopyr^[2].
• pochodne kwasu kwinolinokarboksylowego – Nie zaaprobowane w Polsce: kwinklorak (patrz grupa L)^[2].
• inne – Nie zaaprobowane w Polsce: benazolina^[2].

P – inhibicja transportu auksyn

• ftalamidy – Nie zaaprobowane w Polsce: naptalam^[2].
• semikarbazony – Nie zaaprobowane w Polsce: diflufenzopyr^[2].

Z – nieznany mechanizm działania

• pochodne kwasu aryloaminopropionowego – Nie zaaprobowane w Polsce: flamprop-M-metyl, flamprop-M-izopropyl^[2].

• pochodne pyrazolium – Nie zaaprobowane w Polsce: difenzokwat^[2].
• organoarseniany – Nie zaaprobowane w Polsce: DSMA, MSMA^[2].
• inne – Nie zaaprobowane w Polsce: bromobutid, (chloro)-flurenol, cinmetylin, dazomet, dymron, metyl-dymron, etobenzanid, fosamin, indanofan metam, kumyluron, kwas oleinowy, kwas pelargoniowy, pyributikarb^[2].

Przypisy

1. International Survey of Herbicide Resistant Weeds - weedscience.org [online], www.weedscience.org [dostęp 2018-03-14] .strona główna serwisu
2. Zenon.Z. Woźnica Zenon.Z., Herbologia : podstawy biologii, ekologii i zwalczania chwastów, stan na 2007 r., Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne., 2008, s. 140-144, ISBN 978-83-09-99007-9, OCLC 749862536 .

Bibliografia

• International Survey of Herbicide Resistant Weeds, International Survey of Herbicide Resistant Weeds.
• Classification of Herbicides According to Site of Action, Herbicide Resistance Action Committee (HRAC).
• Compendium of Pesticide Common Names, Compendium of Pesticide Common Names.