| Data i miejsce urodzenia
|
21 czerwca 1957
Bodø
|
| Klub
|
Sjølisand Skytterlag
|
| Wzrost
|
192 cm
|
| Debiut w PŚ
|
2.02 1979, Ruhpolding (4. miejsce - sztafeta)
|
| Pierwsze punkty w PŚ
|
30.03 1979, Sodankylä
(3. miejsce - b.indywidualny)
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
Kjell Søbak (ur. 21 czerwca 1957 w Bodø) – norweski biathlonista, wicemistrz olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1977 roku, zdobywając złoty medal w sztafecie podczas mistrzostw świata juniorów w Vingrom. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Hochfilzen był najlepszy w sprincie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 2 lutego 1979 roku w Ruhpolding, zajmując czwarte miejsce w sztafecie. Pierwsze punkty zdobył 30 marca 1979 roku w Sodankylä, kończąc bieg indywidualny na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Anatolij Alabjew z ZSRR i Klaus Siebert z NRD. W kolejnych startach jeszcze siedem razy plasował się w czołowej trójce, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 16 stycznia 1981 roku w Jáchymovie wygrał sprint, a 5 marca 1982 roku w Lahti był najlepszy w biegu indywidualnym. Ostatnie pucharowe podium wywalczył 12 stycznia 1985 roku w Mińsku, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 1980/1981 i 1981/1982, kiedy zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej.
W 1979 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Ruhpolding, zajmując czwarte miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Lahti był czwarty w sztafecie i sprincie, w którym walkę o podium przegrał z Francuzem Yvonem Mougelem o 0,8 sekundy. Podczas mistrzostw świata w Mińsku w 1982 roku razem z Eirikiem Kvalfossem, Rolfem Storsveenem i Oddem Lirhusem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobył na mistrzostwach świata w Anterselvie w 1983 roku, gdzie reprezentacja Norwegii w składzie: Øivind Nerhagen, Kjell Søbak, Eirik Kvalfoss i Odd Lirhus zajęła trzecie miejsce w sztafecie.
W 1980 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, zajmując piąte miejsce w sprincie oraz czwarte w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie cztery lata później, gdzie wspólnie z Lirhusem, Kvalfossem i Storsveenem zdobył srebrny medal w sztafecie. Zajął tam również czwarte miejsce w sprincie, przegrywając walkę o brązowy medal z Matthiasem Jacobem z NRD o 9,2 sekundy.
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
| Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
| 1.
|
30 marca
|
1979
|
 Sodankylä
|
Bieg indywidualny na 20 km
|
3.
|
3
|
1:08:22,0
|
+3:37,0
|
Anatolij Alabjew
|
| 2.
|
31 marca
|
1979
|
Sodankylä
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+2
|
32:24,0
|
+27,0
|
Klaus Siebert
|
| 3.
|
16 stycznia
|
1981
|
 Jáchymov
|
Sprint na 10 km
|
1.
|
3
|
35:53,2
|
–
|
–
|
| 4.
|
23 stycznia
|
1982
|
 Anterselva
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+0
|
31:31,0
|
+23,0
|
Frank Ullrich
|
| 5.
|
30 stycznia
|
1982
|
 Ruhpolding
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
1
|
36:26,0
|
+38,0
|
Matthias Jacob
|
| 6.
|
5 marca
|
1982
|
Lahti
|
Bieg indywidualny na 20 km
|
1.
|
1+0+0+2
|
1:18:18,7
|
–
|
–
|
| 7.
|
6 marca
|
1982
|
Lahti
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
2+1
|
33:51,4
|
+41,4
|
Matthias Jacob
|
| 8.
|
12 stycznia
|
1985
|
 Mińsk
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
3
|
32:17,2
|
+57,3
|
Jurij Kaszkarow
|
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
