Karierę zaczęła jako biegaczka narciarska. Na mistrzostwach świata juniorów w Murau w 1982 roku zdobyła brązowy medal w sztafecie, a w biegu na 5 km była siódma[1]. W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutowała w sezonie 1982/1983, jednak pierwsze punkty zdobyła 15 stycznia 1988 roku w Toblach, gdzie zajęła 14. miejsce w biegu na 20 km techniką dowolną. Nigdy nie stanęła na podium zawodów tego cyklu, najwyższe miejsce zajęła 17 marca 1988 roku w Oslo, gdzie była piąta na dystansie 30 km stylem klasycznym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1987/1988, kiedy zajęła 25. miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie była między innymi piąta w sztafecie i siódma w biegu na 20 km stylem dowolnym.
Od 1989 roku startowała w biathlonie. W Pucharze Świata zadebiutowała 16 grudnia 1989 roku w Obertilliach, zajmując 21. miejsce. Tym samym już w debiucie zdobyła pierwsze punkty. Jedyny raz na podium indywidualnych zawodów pucharowych stanęła 15 grudnia 1991 roku w Les Saisies, kończąc rywalizację w sprincie na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko jej rodaczka Uschi Disl i Jelena Mielnikowa z ZSRR. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1990/1991, kiedy zajęła jedenaste miejsce w klasyfikacji generalnej.
Na mistrzostwach świata w Lahti w 1991 roku wspólnie z Uschi Disl i Antje Misersky zdobyła brązowy medal w sztafecie. Na tej samej imprezie była też czwarta w biegu drużynowym i szósta w sprincie. Był to jej jedyny start na imprezie tego cyklu. Nigdy nie wystąpiła w biathlonie na igrzyskach olimpijskich.
Jej ojciec – Werner Moring reprezentował NRD w biegach narciarskich. Jej mężem został niemiecki saneczkarz Jochen Pietzsch[2].
