Członek PZPR, prokurator w Warszawie w czasach stalinowskich, następnie – w latach 1955–1961 – był zastępcą prokuratora generalnego PRL, a w okresie od 1 czerwca 1961 do 10 marca 1972 prokuratorem generalnym PRL. Był również przewodniczącym Delegatury Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Rzeszowie.
W 1956 przewodniczył komisji badającej sprawę utajnionych pochówków mordowanych przez tzw. organa bezpieczeństwa wysokich wojskowych (zob. Kwatera na Łączce) stwierdzając w swoim protokole brak dokumentacji więziennej wskazującej, gdzie kogo pochowano. Członkami jego komisji byli także ppłk Marian Frenkiel – ówczesny szef III. Oddziału Naczelnej Prokuratury Wojskowej, któremu zarzuca się udział w mordach i Jan Barczak – wicedyrektor Centralnego Zarządu Więziennictwa.
Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Marią Kosztirko z domu Krasną (1919-2012). Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera B4-tuje-17)[5].
